Shanghai Masters 2007
Turniej Shanghai Masters w roku 2007 jest pierwszą edycją tych rozgrywek w historii snookera, które odbyły się w Szanghaju (drugi turniej rankingowy w Chinach po China Open). Rozpoczynają one sezon 2007/2008. Mecze rozegrane zostały w dniach 6−12 sierpnia 2007 roku. Miejscem rozgrywania turnieju była hala Grand Stage. Planowanych jest jeszcze przynajmniej 5 takich turniejów (umowa między Chińskim Związkiem Bilarda i Snookera a Światowym Związkiem Snookera).
| ||||
Liczba uczestników |
32 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break |
143 Dominic Dale | |||
Rozegrane mecze |
39 + 64 kwalifikacyjne |
W Polsce turniej Shanghai Masters 2007 transmitowała komercyjna stacja telewizyjna Eurosport.
W finale spotkali się Dominic Dale oraz Ryan Day. Był to dopiero czwarty przypadek w historii snookera, aby w finale turnieju rankingowego zagrali dwaj Walijczycy. Poprzednio dokonali tego Doug Mountjoy i Wayne Jones (Mercantile Credit Classic 1989) oraz dwukrotnie Mark Williams i Matthew Stevens (UK Championship 1999 oraz w Mistrzostwach świata w 2000).
Pula nagród
edytuj- £250000 – całkowita pula nagród dla zawodników
- £48000 – nagroda dla zwycięzcy
- £22500 – nagroda za drugie miejsce w turnieju
- £12000 – otrzymają przegrani w półfinałach
- £6500 – nagroda dla przegranych w ćwierćfinałach
- £4275 – nagroda dla przegranych w 1/8 finału
- £2750, £1725, £1325 – odpowiednio za odpadnięcie w Last 32, dla przegranych w rundzie „dzikich kart”, ostatnia faza kwalifikacji
- £500 – najwyższy break w rundzie kwalifikacyjnej
- £2000 – za maksymalny break w kwalifikacjach
- £1000 – najwyższy break w rundzie właściwej turnieju
- £20000 – za break 147-punktowy w rundzie właściwej turnieju.
Najwyżej rozstawieni
edytuj- John Higgins – mistrz świata
- Graeme Dott
- Shaun Murphy
- Ken Doherty
- Ronnie O’Sullivan (nie wystąpił)
Faworyci bukmacherów
edytujZ kilku zakładów wybrano średnią, z której wynika, iż największe szanse na wygranie turnieju ma: Ronnie O’Sullivan – 6,00 zawodnik gospodarzy Ding Junhui – 7,00 oraz tegoroczny mistrz świata John Higgins 11,00.[1]
Breaki 100 punktowe
edytujPodczas turnieju wbito 16 breaków 100-punktowych. Ani jeden nie był maksymalnym. Najwięcej wbili Walijczyk Dominic Dale i jego rodak Ryan Day. Jednak najwyższy zdobył Dale wbijając 143 punkty w finale.
Zawodnik | Breaki |
---|---|
Dominic Dale | 143, 127, 116, 102 |
Ian McCulloch | 133 |
Mark Selby | 131, 104 |
Adrian Gunnell | 126 |
Stephen Maguire | 124[2], 106 |
Ryan Day | 115, 106, 105, 103 |
Michael Holt | 102 |
Shaun Murphy | 101 |
Dzikie karty
edytujTurniej dzikich kart są rozgrywkami o awans do turnieju głównego w którym znajdują się już szesnastu najlepszych zawodników rankingu światowego.
Yang Qintian | 5:4 | Scott MacKenzie |
Cao Kaisheng | 0:5 | Stuart Pettman |
Cao Xinlong | 1:5 | Fergal O’Brien |
Jin Long | 2:5 | Adrian Gunnell |
Liu Chuang | 1:5 | Dominic Dale |
A. Bulajiang | 2:5 | Tony Drago |
Xiao Guodong | 5:2 | Michael Judge |
Yu Delu | 5:3 | Mike Dunn |
Drabinka turniejowa
edytuj1/16 finału (Do 5 frame’ów) | 1/8 finału (Do 5 frame’ów) | Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów) | Półfinały (Do 6 frame’ów) | Finał (Do 10 frame’ów) | |||||||||||||||||||
John Higgins | 5 | ||||||||||||||||||||||
Jamie Cope | 2 | ||||||||||||||||||||||
John Higgins | 3 | ||||||||||||||||||||||
Mark Selby | 5 | ||||||||||||||||||||||
Mark Selby | 5 | ||||||||||||||||||||||
Yang Qintian | 0 | ||||||||||||||||||||||
Mark Selby | 5 | ||||||||||||||||||||||
Stuart Bingham | 0 | ||||||||||||||||||||||
Mark Williams | 2 | ||||||||||||||||||||||
Stuart Bingham | 5 | ||||||||||||||||||||||
Stuart Bingham | 5 | ||||||||||||||||||||||
Stuart Pettman | 4 | ||||||||||||||||||||||
R. O’Sullivan | X | ||||||||||||||||||||||
Stuart Pettman | wo[3] | ||||||||||||||||||||||
Mark Selby | 3 | ||||||||||||||||||||||
Dominic Dale | 6 | ||||||||||||||||||||||
Peter Ebdon | 3 | ||||||||||||||||||||||
Dave Harold | 5 | ||||||||||||||||||||||
Dave Harold | 5 | ||||||||||||||||||||||
Steve Davis | 1 | ||||||||||||||||||||||
Steve Davis | 5 | ||||||||||||||||||||||
Fergal O’Brien | 4 | ||||||||||||||||||||||
Dave Harold | 1 | ||||||||||||||||||||||
Dominic Dale | 5 | ||||||||||||||||||||||
Allister Carter | 1 | ||||||||||||||||||||||
Adrian Gunnell | 5 | ||||||||||||||||||||||
Adrian Gunnell | 1 | ||||||||||||||||||||||
Dominic Dale | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ken Doherty | 3 | ||||||||||||||||||||||
Dominic Dale | 5 | ||||||||||||||||||||||
Dominic Dale | 10 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 6 | ||||||||||||||||||||||
Shaun Murphy | 2 | ||||||||||||||||||||||
Ian McCulloch | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ian McCulloch | 3 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 5 | ||||||||||||||||||||||
Tony Drago | 1 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 5 | ||||||||||||||||||||||
M. Stevens | 4 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Maguire | 5 | ||||||||||||||||||||||
Xiao Guodong | 1 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Maguire | 4 | ||||||||||||||||||||||
M. Stevens | 5 | ||||||||||||||||||||||
Neil Robertson | 0 | ||||||||||||||||||||||
M. Stevens | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ryan Day | 6 | ||||||||||||||||||||||
Graeme Dott | 2 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Hendry | 5 | ||||||||||||||||||||||
Nigel Bond | 2 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Hendry | 3 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Lee | 5 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Lee | 5 | ||||||||||||||||||||||
Marco Fu | 4 | ||||||||||||||||||||||
Stephen Lee | 4 | ||||||||||||||||||||||
Graeme Dott | 5 | ||||||||||||||||||||||
Ding Junhui | 5 | ||||||||||||||||||||||
Yu Delu | 2 | ||||||||||||||||||||||
Ding Junhui | 1 | ||||||||||||||||||||||
Graeme Dott | 5 | ||||||||||||||||||||||
Graeme Dott | 5 | ||||||||||||||||||||||
Michael Holt | 4 | ||||||||||||||||||||||
Przypisy
edytuj- ↑ za. [dostęp 2007-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].
- ↑ Setny break stupunktowy w karierze Maguire’a
- ↑ Stuart Pettman awansował do 1/8 finału, ponieważ Ronnie O’Sullivan nie pojawił się w Szanghaju. O'Sullivan nie zagra w Szanghaju, 147.pl, 2007-08-02