Saverio Ragno

Saverio Vittorio Ragno (ur. 6 grudnia 1902 w Trani, zm. 22 kwietnia 1969 w Sacile) – włoski szpadzista i florecista, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Saverio Ragno

Saverio Ragno (ok. 1937)
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1902 Trani
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 1969 Sacile
Wzrost	167 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Berlin 1936 szermierka (szpada druż.) srebro Los Angeles 1932 szermierka (szpada druż.) srebro Berlin 1936 szermierka (szpada ind.) srebro Londyn 1948 szermierka (floret druż.) Mistrzostwa świata złoto Liège 1930 floret druż. złoto Wiedeń 1931 floret druż. złoto Wiedeń 1931 szpada druż. złoto Budapeszt 1933 floret druż. złoto Budapeszt 1933 szpada druż. złoto Paryż 1937 szpada druż. złoto Monte Carlo 1950 floret druż. srebro Budapeszt 1933 szpada ind. brąz Lozanna 1935 szpada ind. srebro Liège 1930 szpada druż. srebro Warszawa 1934 szpada druż. srebro Lizbona 1947 floret druż. brąz Pieszczany 1938 szpada druż. brąz Lizbona 1947 szpada druż.
Multimedia w Wikimedia Commons

Na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku Włosi w składzie: Carlo Agostoni, Franco Riccardi, Renzo Minoli, Saverio Ragno i Giancarlo Cornaggia-Medici zdobyli srebrny medal w szpadzie drużynowej^[1]. W zawodach indywidualnych był czwarty, w rundzie finałowej wygrał siedem z jedenastu pojedynków, minimalnie przegrywając rywalizację o medal z Agostonim^[2]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Berlinie wspólnie z Edoardo Mangiarottim, Giancarlo Cornaggią-Medicim, Franco Riccardim, Giancarlo Brusatim i Alfredo Pezzaną zwyciężył w szpadzie drużynowej^[3]. W turnieju indywidualnym zdobył srebrny medal, w rundzie finałowej wygrywając sześć z dziewięciu pojedynków i plasując się za tylko Franco Riccardim^[4]. Po II wojnie światowej wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie razem z Manlio Di Rosą, Giorgio Pellinim, Edoardo Mangiarottim i Renzo Nostinim zdobył srebrny medal we florecie drużynowym^[5].

Podczas mistrzostw świata w Liège w 1930 roku zdobył złoty medal we florecie drużynowym i srebrny w szpadzie drużynowej. Złote medale we florecie drużynowym zdobył także na mistrzostwach świata w Wiedniu (1931), mistrzostwach świata w Budapeszcie (1933) i mistrzostwach świata w Monte Carlo (1950) oraz srebrny na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947).^[6]

Ponadto w szpadzie drużynowej wywalczył złote medale na mistrzostwach świata w Wiedniu (1931), mistrzostwach świata w Budapeszcie (1933) i mistrzostwach świata w Paryżu (1937), srebrny na mistrzostwach świata w Warszawie (1934) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Pieszczanach (1938) i mistrzostwach świata w Lizbonie (1947). Zdobył również dwa medale w turniejach indywidualnych: srebrny na MŚ 1933 (za Francuzem Georgesem Buchardem) oraz brązowy na MŚ 1935 (za Szwedem Hansem Drakenbergiem i Francuzem Paulem Deydierem).^[7]

Pięciokrotnie zostawał mistrzem kraju w szpadzie^[8].

Jego córka, Antonella Ragno-Lonzi także uprawiała szermierkę^[9], zaś w 1969 roku jego zięciem został Gianni Lonzi, piłkarz wodny^[10].