SM4
SM4 (SM-4) – minikomputer serii SM, zgodny architektonicznie z PDP-11. Zbudowany z układów scalonych średniej i dużej skali integracji[1]. Produkowany od około 1975 w Związku Radzieckim[2].
Architektura
edytujProcesor, pamięć oraz urządzenia zewnętrzne połączone są za pomocą wspólnej magistrali zwanej UNIBUS[3]. W minikomputerach SM4 stosowane były procesory SM4P, takie jak[4]:
- SM2104 – produkowany w ZSRR
- SM2401 – produkowany w CSSR, stosowany w minikomputerach SM 4-20[5]
- SM2402 – produkowany w Rumunii
- ELEKTRONIKA 100-25 – stosowany w minikomputerach SM-4A[5]
Procesor posiada osiem 16-bitowych rejestrów uniwersalnych. Może zaadresować maksymalnie 256kB pamięci (128k słów). Czas wykonania rozkazu stałopozycyjnego typu rejestr–rejestr wynosi od 0,8 do 2,4 μs w zależności od modelu procesora[6].
Komputer SM4 może współpracować z aparaturą pomiarową systemu CAMAC, podłączoną bezpośrednio do jego magistrali[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Magura-Witkowski i in. 1988 ↓, s. 14.
- ↑ Janez Škrubej, The Cold War for Information Technology: The Inside Story, Strategic Book Publishing, 2012, s. 104, ISBN 978-1-61897-835-6 (ang.).
- ↑ Sobieska-Karpińska 1984 ↓, s. 26.
- ↑ Magura-Witkowski i in. 1988 ↓, s. 18–19.
- ↑ a b Sobieska-Karpińska 1984 ↓, s. 27.
- ↑ Magura-Witkowski i in. 1988 ↓, s. 19–20.
- ↑ Kasprzak 1988 ↓, s. 109–110, 115.
Bibliografia
edytuj- Paweł Magura-Witkowski i inni, Organizacja minikomputera SM4, „Skrypty uczelniane” (1103), Kraków: Wydawnictwo AGH, 1988, ISSN 0239-6114.
- Jadwiga Sobieska-Karpińska (red.), Minikomputer SM-4. Sprzęt. Oprogramowanie. Zastosowania, Wrocław 1984.
- Wacław Kasprzak (red.), Systemy komputerowe w laboratoriach badawczych i przemysłowych CAMAC-SM4 i CAMAC-MERA 60, Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1988.