Runavík (gmina)
Runavík (far. Runavíkar kommuna) – gmina na Wyspach Owczych, terytorium zależnym Danii, położonym na Oceanie Atlantyckim. Sąsiaduje z sześcioma gminami: Eiðis, Eystur, Fuglafjarðar, Nes, Sjóvar oraz Sunda kommuna. Siedzibą władz gminy jest Saltangará.
gmina | |||
Runavík oraz Saltangará - centrum administracyjne gminy. | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Terytorium zależne | |||
Region | |||
Siedziba | |||
Data powstania | |||
Burmistrz |
Magnus Rasmussen | ||
Powierzchnia |
99,9 km²[1] | ||
Populacja (01.01.2014) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
37 os./km² | ||
Numer kierunkowy |
+298 | ||
Kod pocztowy |
FO-256, FO-344, | ||
Adres urzędu: Heiðavegur 26FO-600 Saltangará | |||
Położenie na mapie Wysp Owczych | |||
62°07′02″N 6°43′21″W/62,117222 -6,722500 | |||
Strona internetowa |
Gmina położona jest w kilku obszarach wyspy Eysturoy. Jedna z jej części leży między fiordem Skálafjørður a wschodnim wybrzeżem wyspy (obszar między innymi miejscowości Runavík i Saltangará). Druga rozciąga się od północnego fragmentu zachodniego wybrzeża Skálafjørður w kierunku północno-zachodnim do zatoki Funningsfjørður (leży tam między innymi miejscowość Skáli). Ostatnim obszarem są tereny dawnej gminy Funningur w północnej części Eysturoy. Zajmuje powierzchnię 99,9 km²[1].
Według danych na 1 stycznia 2014 roku zamieszkuje ją 3 731 ludzi[2].
Historia
edytujW 1872 roku powstała Eysturoyar Prestagjalds kommuna, obejmująca tereny całej wyspy Eysturoy, w tym także gminy Runavík[3]. W 1912 roku oderwała się od niej gmina Nes, w której skład wchodziły wówczas tereny Runavíkar kommuna[3]. Gminę Runavík odłączono w 1967 roku i początkowo obejmowała ona tereny między zatoką Skálafjørður a wschodnim wybrzeżem Eysturoy (ok. 29 km²)[3]. W 2005 roku w granice gminy włączono tereny trzech innych jednostek administracyjnych - Elduvíkar, Oyndarfjarðar oraz Skála kommuna. Kolejnej zmiany dokonano w roku 2009, kiedy w skład gminy weszła Funnings kommuna.
Populacja
edytuj
|
|
Gmina zamieszkiwana jest przez 3 731 osób[2]. Współczynnik feminizacji wynosi tam 89 (na 1757 kobiet przypada 1974 mężczyzn)[2]. W społeczeństwie gminy ludzie starsi niż 60 lat stanowią 22,7% populacji, natomiast osoby poniżej dwudziestego roku życia 28,5%[2]. Największą grupą w przedziałach dziesięcioletnich stanowią osoby w wieku 10-19 lat (14,84%), jednak dość znaczącą częścią populacji są także ludzie w wieku 40-49 lat (14,23%)[2].
Dane dotyczące liczby ludności w gminie Runavík zbierane są od roku 1970[3]. Jej populacja na ówcześnie zajmowanym terytorium wynosiła 1622 osoby i wzrastała (2067 w roku 1977, 2327 w 1983 i 2372 w 1985) do roku 1990, gdy osiągnęła 2488 osób[2][3]. Wówczas na Wyspach Owczych panował kryzys gospodarczy, który skutkował wysokimi współczynnikami emigracji z archipelagu Wysp Owczych[4]. Liczba ludności w 1995 roku zmalała do 2279, jednak od tamtej pory zaczęła sukcesywnie wzrastać[2]. Szczególnie duży przyrost populacji zanotowano w 2005 roku, po włączeniu trzech innych jednostek administracyjnych. Liczba ludności wyniosła wtedy 3642 osoby i wzrosła w 2010 roku do 3795, a następnie zaczęła maleć[2].
Polityka
edytujBurmistrzem gminy jest Magnus Rasmussen, startujący z list Partii Ludowej[5]. Prócz niego w radzie gminy zasiada dziesięć osób[5]. Ostatnie wybory samorządowe na Wyspach Owczych miały miejsce w 2012 roku, a ich wyniki w gminie Runavík przedstawiały się następująco[6]:
Lista | Nazwa partii | Głosy | Procent | Mandaty | |
---|---|---|---|---|---|
A | Partia Ludowa (Fólkaflokkurin) | 1 577 | 70,94 | 8 | +1 |
B | Partia Unii (Sambandsflokkurin) | 405 | 18,22 | 2 | -2 |
C | Partia Socjaldemokratyczna (Javnaðarflokkurin) | 241 | 10,84 | 1 | 0 |
Suma | 2 237 | 100 | 11 | -1 |
Lista A | Lista B | Lista C | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Fólkaflokkurin | Sambandsflokkurin | Javnaðarflokkurin | ||||||
Nr | Kandydat | Głosy | Nr | Kandydat | Głosy | Nr | Kandydat | Głosy |
1. | Torbjørn Jacobsen | 181 | 1. | Rigmor Rasmussen | 13 | 1. | Ragnar Sundstein Olsen | 48 |
2. | Terji Beinir Vestergaard | 107 | 2. | Nanna Jacobsen | 8 | 2. | Katrin Múller Absalonsen | 64 |
3. | Sæunn Ólavsdóttir Hansen | 69 | 3. | Mariann P. Garðalíð | 35 | 3. | Jonhard Danielsen | 79 |
4. | Niels Juul Kristiansen | 55 | 4. | Klæmint Østerø | 55 | 4. | Hans Erik Hansen | 20 |
5. | Magnus Rasmussen | 348 | 5. | Karl M. Rasmussen | 108 | 5. | Faber Isaksen | 26 |
6. | Kári Egholm Jacobsen | 133 | 6. | Jógvan Andersen | 9 | |||
7. | Kristian Gaardbo | 71 | 7. | Hans Jákup Johannesen | 21 | |||
8. | Jónleyg Hammer | 122 | 8. | Bárður Kass Nielsen | 155 | |||
9. | Jens Marius Dalsgaard | 11 | ||||||
10. | Hjalmar Juul | 10 | ||||||
11. | Helgi Lamhauge Petersen | 159 | ||||||
12. | Hallur Fróði Hansen | 61 | ||||||
13. | Hallur Ellingsgaard | 96 | ||||||
14. | Bjarni Kjeld | 67 | ||||||
15. | Arnfinn Langaard | 84 | ||||||
Lista | 3 | Lista | 1 | Lista | 4 |
Frekwencja wyniosła 79,36% (w głosowaniu wzięło udział 2 237 osób z 2 801 uprawnionych)[6]. Oddano dziewięć kart wypełnionych błędnie oraz pięć głosów pustych[6].
Miejscowości wchodzące w skład gminy Runavík
edytujMiejscowość | Liczba mieszkańców (01.01.2014)[2] | Krótki opis | Zdjęcie |
---|---|---|---|
Æðuvík | 107 | Miejscowość założona w 1897 roku[7]. Mieściło się tam Tinghella dawne miejsce zbierania się thingu - wikińskiego wiecu[7]. | |
Elduvík | 19 | Miejscowość podzielona na dwie części przez rzekę[8]. Kościół w miejscowości pochodzi z 1951 roku[9]. Do 2005 roku była siedzibą odrębnej gminy. | |
Funningsfjørður | 54 | Miejscowość założona w 1812 roku[10]. Mieściła się tam stacja wielorybnicza w latach 1902–1913[10]. | |
Funningur | 51 | Według Sagi o Farerczykach miał się tam osiedlić pierwszy mieszkaniec Wysp Owczych, przybyły z Wysp Brytyjskich lub Norwegii Grímur Kamban około 800 roku[11]. Kościół w miejscowości pochodzi z 1847 roku[12]. Do 2009 roku było siedzibą osobnej gminy. | |
Glyvrar | 364 | Znajduje się tam muzeum zwane Bygdasavnid Forni[13]. W latach 1903–1928 funkcjonowała w Glyvrar szkoła dla nawigatorów, w której szkolono kapitanów statków rybackich[13]. Kościół został tam wybudowany w 1927 roku, a w 1981 przeszedł renowację[14]. | |
Lambareiði | 5 | Niewielka miejscowość położona na wschodnim brzegu Skálafjørður. | |
Lambi | 136 | Miejscowość występująca także pod nazwą Lamba[2]. W 1707 roku w pobliżu miejscowości zatonął norweski statek Norske Love (Norweski Lew), którego model oraz wyłowiony z niego dzwon znajdują się w Havnar Kirkja (Tórshavn)[15]. | |
Oyndarfjørður | 136 | Znajduje się tam kościół z 1838 roku[16]. W 2004 roku odkryto tam wyrzeźbione w skale twarze, które okazały się później dziełem młodego artysty z lat 80. XX wieku[17]. Znajduje się tam schronisko młodzieżowe, a jedna z głównych atrakcji turystycznych są Rinkusteinar - dwa bloki skalne, wprawiane w ruch przez pływy lub prądy morskie[18]. Do 2005 roku była siedzibą odrębnej gminy. | |
Rituvík | 252 | Miejscowość założona w 1873 roku[19]. Znajduje się tam kościół wybudowany w 1955 roku[20]. | |
Runavík | 505 | Miejscowość została założona w 1916 roku przez Hansa Tausena, jednak nazwę Runavík zaczęto stosować dopiero po roku 1938[21]. Znajdujący się tam port jest zapleczem dla platform wiertniczych, wydobywających ropę naftową na południe od Wysp Owczych[22]. Miejscowość w połowie czerwca, wspólnie z wsią Strendur organizuje coroczny festiwal Eystanstevna[21]. | |
Saltangará | 967 | Miejscowość założono w 1846 roku, jednak obecnie dominują w niej zabudowania współczesne[23]. | |
Skálabotnur | 103 | Zwana także Skálafjørður[24]. Powszechnie uważa się, że miejscowość powstała w XVII wieku, jednak niektóre badania wskazują, iż już wcześniej istniały tam zabudowania[24]. Znajduje się tam jedna z nielicznych na Wyspach Owczych plaż[24]. | |
Skáli | 656 | Miejscowość nazywana czasem Skála[2][25][26]. Znajduje się tam największa stocznia na Wyspach Owczych[25]. Od połowy lat 70. XX wieku, w ostatni weekend maja odbywa się tam coroczny festiwal[25]. W XVI wieku znajdujący się tam kościół wraz z przebywającymi tam wiernymi został zmyty do zatoki podczas sztormu[25]. Obecny kościół wybudowano w 1940 roku[26]. | |
Skipanes | 51 | Miejscowość założono w roku 1841, jednak już w VIII wieku swoje statki cumowali tu wikingowie[27]. Odnosić ma się do tego nazwa Skipanes (Przylądek Statków)[27]. | |
Søldarfjørður | 325 | Miejscowość zwana wcześniej Sølmundarfjørður[28]. Znajduje się tam stosunkowo nowa szkoła[28]. |
Gminy partnerskie
edytujGmina Runavík ma podpisane umowy partnerskie z czterema innymi jednostkami[29]:
- miejscowość Egilsstaðir
- gmina Hjørring
- gmina Ísafjarðarbær
- miejscowość Uummannaq
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kommunustøddir. Umhvørvisstovan. [dostęp 2015-02-10]. (far.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Population by gender, age and village/city, 1. January. Hagstova, 2014-01-01. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • far.).
- ↑ a b c d e f 3.14. Runavíkar kommuna. W: Frágreiðing um kommunur. T. I. Cz. II. Tórshavn: Landsstýrið, czerwiec 1998, s. 128 - 138. ISBN 99918-3-044-8. [dostęp 2015-02-10]. (far.).
- ↑ Współczesność. W: Marcin Jakubowski, Marek Loos: Wyspy Owce - przewodnik turystyczny. Szczecin: PCIT TRAMP, 2003, s. 30 - 32. ISBN 83-913526-3-3. (pol.).
- ↑ a b Runavíkar býráð. Gmina Runavík. [dostęp 2015-02-10]. (far.).
- ↑ a b c Kommunaval 2012 - Runavíkar kommuna. Kringvarp Føroya, 2012. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-26)]. (far.).
- ↑ a b Æðuvík. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ Elduvík. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ J. P. Gregoriussen: Elduvík. Fólkakirkjan. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)]. (far.).
- ↑ a b Funningsfjørður. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ Funningur. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ J. P. Gregoriussen: Funningur. Fólkakirkjan. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)]. (far.).
- ↑ a b Glyvrar. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ J. P. Gregoriussen: Glyvrar. Fólkakirkjan. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)]. (far.).
- ↑ Lambi. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ J. P. Gregoriussen: Oyndarfjørður. Fólkakirkjan. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)]. (far.).
- ↑ Oyndarfjørður. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ Eysturoy. W: Marcin Jakubowski, Marek Loos: Wyspy Owce - przewodnik turystyczny. Szczecin: PCIT TRAMP, 2003, s. 79 - 80. ISBN 83-913526-3-3. (pol.).
- ↑ Rituvík. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ J. P. Gregoriussen: Rituvík. Fólkakirkjan. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)]. (far.).
- ↑ Eysturoy. W: Marcin Jakubowski, Marek Loos: Wyspy Owce - przewodnik turystyczny. Szczecin: PCIT TRAMP, 2003, s. 82. ISBN 83-913526-3-3. (pol.).
- ↑ Saltangará. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ a b c Skálafjørður. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ a b c d Skáli. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ a b J. P. Gregoriussen: Skála. Fólkakirkjan. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-15)]. (far.).
- ↑ a b Skipanes. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ a b Søldarfjørður. FaroeIslands.dk. [dostęp 2015-02-10]. (ang. • duń. • wł.).
- ↑ Vinarbýir hjá Runavíkar kommunu. Gmina Runavík. [dostęp 2015-02-10]. (far.).