Ricco Groß

Ricco Groß
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1970 ; Bad Schlema
Klub	SC Ruhpolding
Wzrost	179 cm
Debiut w PŚ	13.12 1990, Les Saisies (22. miejsce – b.indywidualny)
Pierwsze punkty w PŚ	13.12 1990, Les Saisies (22. miejsce – b.indywidualny)
Pierwsze podium w PŚ	2.02 1991, Oberhof; (2. miejsce – sprint)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Niemcy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata
2. miejsce ;	1997/1998
3. miejsce ;	2002/2003
3. miejsce ;	2003/2004
	Puchar Świata (Bieg indywidualny)
Mała kryształowa kula ;	1996/1997
2. miejsce ;	1997/1998
2. miejsce ;	2003/2004
3. miejsce ;	2000/2001
3. miejsce ;	2002/2003
	Puchar Świata (Bieg pościgowy)
2. miejsce ;	1997/1998
3. miejsce ;	2002/2003
3. miejsce ;	2003/2004
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ricco Groß (ur. 22 sierpnia 1970 w Bad Schlema) – niemiecki biathlonista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Kariera

Biathlon uprawiał od 1983 roku, a w 1990 roku znalazł się w kadrze narodowej. Pierwsze sukcesy osiągnął w 1989 roku, zdobywając złoty medal w biegu drużynowym i brązowy w sztafecie podczas mistrzostw świata juniorów w Voss. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Sodankylä zwyciężył w sztafecie.

W Pucharze Świata zadebiutował 13 grudnia 1990 roku w Les Saisies, zajmując 22. miejsce w biegu indywidualnym. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 2 lutego 1991 roku w Oberhofie, zajmując drugie miejsce w sprincie. Rozdzielił tam swego rodaka - Franka Lucka i Włocha Andreasa Zingerle. W kolejnych startach jeszcze 51 razy stawał na podium, odnosząc przy tym dziewięć zwycięstw. Najczęściej wygrywał w biegu pościgowym, 4 razy: 13 lutego 1999 roku w Kontiolahti, 16 marca 2003 roku w Chanty-Mansyjsku, 8 lutego 2004 roku w Oberhofie i 20 stycznia 2006 roku w Anterselvie. Ponadto trzykrotnie wygrywał w biegu indywidualnym: 9 stycznia 1997 roku w Ruhpolding, 7 lutego 1997 roku w Osrblie i 3 marca 1998 roku w Pokljuce, 12 stycznia 2000 roku w Ruhpolding wygrał bieg masowy, a trzy dni później w tej samej miejscowości był najlepszy w sprincie. Ostatnie pucharowe podium wywalczył 25 marca 2006 roku w Oslo, gdzie był trzeci w biegu pościgowym. Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 1997/1998, kiedy zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Norwegiem Ole Einarem Bjørndalenem. W tym sezonie zajął również drugie miejsce w klasyfikacjach biegu pościgowego i indywidualnego. Był też trzeci w sezonach 2002/2003 i 2003/2004, wyprzedzili go odpowiednio Bjørndalen i reprezentujący Białoruś Władimir Draczow oraz Francuz Raphaël Poirée i Bjørndalen. Ponadto w sezonie 1996/1997 zdobył małą kryształową kulę za triumf w klasyfikacji biegu indywidualnego. W klasyfikacji tej był drugi w sezonie 2003/2004 oraz trzeci w sezonach 2000/2001 i 2002/2003, a w biegu pościgowym zajmował trzecie miejsce w sezonach 2002/2003 i 2003/2004.

Na mistrzostwach świata w Lahti w 1991 roku zdobył swój pierwszy medal, wspólnie z Frankiem Luckiem, Markiem Kirchnerem i Fritzem Fischerem wygrywając w sztafecie. Podczas rozgrywanych rok później igrzysk olimpijskich w Albertville zdobył pierwsze trofeum indywidualne, zajmując drugie miejsce w sprincie. Uplasował się tam między Kirchnerem a Harrim Elorantą z Finlandii. Ponadto wraz z kolegami zdobył złoty medal w sztafecie, był to pierwszy raz w historii gdy w rywalizacji olimpijskiej sztafet nie wygrała reprezentacja ZSRR. Taki sam wynik osiągnął na igrzyskach w Lillehammer dwa lata później. Tym razem w sprincie rozdzielił dwóch Rosjan: Siergieja Czepikowa i Siergieja Tarasowa. W tych samych konkurencjach medale zdobył również na mistrzostwach świata w Anterselvie w 1995 roku. W sztafecie Niemcy ponownie zwyciężyli, natomiast w sprincie Groß był trzeci, za Francuzem Patrice’em Bailly-Salinsem i Pawłem Muslimowem z Rosji.

Kolejny medal zdobył podczas mistrzostw świata w Ruhpolding w 1996 roku, gdzie w sztafecie był drugi. W startach indywidualnych nie stanął na podium, zajmując dziewiąte miejsce w biegu indywidualnym i dwunaste w sprincie.

Z mistrzostw świata w Osrblie w 1997 roku wrócił z dwoma medalami. Najpierw zwyciężył w biegu indywidualnym, wyprzedzając Olega Ryżenkowa z Białorusi i Austriaka Ludwiga Gredlera. Następnie sztafeta Niemiec w składzie: Ricco Groß, Peter Sendel, Sven Fischer i Frank Luck zdobyła kolejny złoty medal. W tym samym składzie Niemcy triumfowali także na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, broniąc drugi raz z rzędu tytułów mistrzów olimpijskich. Na tej samej imprezie zajął też szóste miejsce biegu indywidualnym i siedemnaste w sprincie. W tym samym roku zdobył również srebrny medal w biegu drużynowym podczas mistrzostw świata w Hochfilzen.

Podczas mistrzostw świata w Kontiolahti/Oslo w 1999 roku zdobył swój pierwszy medal w biegu pościgowym. Wygrał tę rywalizację, wyprzedzając Lucka i Svena Fischera, zostając jednocześnie pierwszym Niemcem, który został mistrzem świata w tej konkurencji. Na tych samych mistrzostwach był też drugi w biegu indywidualnym, plasując się między Svenem Fischerem i Białorusinem Wadimem Saszurinem. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Oslo jedyny medal zdobył w sztafecie, w której zajął trzecie miejsce.

Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku we wszystkich konkurencjach plasował się w czołówce. W biegu indywidualnym i sprincie zajmował czwarte miejsce, przegrywając walkę o podium odpowiednio z Rosjaninem Wiktorem Majgurowem i Wolfgangiem Pernerem z Austrii (o 0,2 sekundy). W biegu pościgowym stanął jednak na najniższym stopniu podium, ulegając tylko Bjørndalenowi i Poirée. W ostatniej konkurencji, sztafecie, Niemcy zajęli tym razem drugie miejsce, przegrywając z Norwegami.

Największe sukcesy osiągnął na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku, gdzie zdobył cztery medale. Najpierw był drugi w sprincie, ulegając tylko Bjørndalenowi. Dzień później wygrał w biegu pościgowym, plasując się przed Norwegiem Halvardem Hanevoldem i Fina Paavo Puurunena. Następnie był trzeci w biegu indywidualnym, w którym wyprzedzili go Hanevold i kolejny Fin, Vesa Hietalahti. Na zakończenie Niemcy z Großem w składzie zdobyli złoto w sztafecie. Kolejne trzy medale przywiózł z mistrzostw świata w Oberhofie rok później. Był tam najlepszy w sztafecie i biegu pościgowym, a w sprincie zajął drugie miejsce, przegrywając tylko z Raphaëlem Poirée.

Swój jedyny medal w sztafetach mieszanych wywalczył podczas mistrzostw świata w sztafet mieszanych w Chanty-Mansyjsku, gdzie razem z Uschi Disl, Kati Wilhelm i Michaelem Greisem zajął trzecie miejsce. W tym samym roku wywalczył też brązowy medal w biegu indywidualnym na mistrzostwach świata w Hochfilzen, gdzie uległ tylko Czechowi Romanowi Dostálowi i Michaelowi Greisowi.

Brał też udział w igrzyskach w Turynie w 2006 roku, gdzie wspólnie z Greisem, Michaelem Röschem i Svenem Fischerem zdobył swój ostatni złoty medal. W startach indywidualnych był jedenasty w biegu indywidualnym, szósty w sprincie oraz dwunasty w biegu pościgowym. Rok później zdobył swój ostatni medal, zajmując trzecie miejsce w sztafecie na mistrzostwach świata w Anterselvie.

Po zakończeniu kariery został komentatorem dla niemieckiej stacji ARD^[1]. Pracuje też jako trener, od 2015 roku prowadził męską reprezentację Rosji, a w 2018 roku objął męską reprezentację Austrii^[2].

Z dorobkiem ośmiu medali (cztery złote, trzy srebrne i jeden brązowy) Groß jest najbardziej utytułowanym mężczyzną w historii startów Niemiec na zimowych olimpiadach, w klasyfikacji ogólnej wyprzedza go pięciokrotna mistrzyni olimpijska, panczenistka Claudia Pechstein.

Od 1994 jest żonaty (żona Katrin), ma trzech synów (Marco, ur. 1995, Simona, ur. 1998, Gabriela, ur. 2004).

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1992	Albertville	–	2.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1994	Lillehammer	–	2.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1998	Nagano	6.	17.	nd.	nd.	1.	nd.	–
2002	Salt Lake City	4.	4.	3.	nd.	2.	nd.	–
2006	Turyn	11.	6.	12.	–	1.	nd.	–

Mistrzostwa świata

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1991	Lahti	–	16.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1993	Borowec	6.	64.	nd.	nd.	–	nd.	–
1995	Anterselva	55.	3.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1996	Ruhpolding	9.	12.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1997	Osrblie	1.	34.	26.	nd.	1.	nd.	–
1998	Pokljuka	nd.	nd.	7.	nd.	nd.	nd.	–
1999	Kontiolahti/Oslo	2.	6.	1.	8.	4.	nd.	–
2000	Oslo	9.	7.	18.	6.	3.	nd.	–
2001	Pokljuka	7.	27.	14.	4.	12.	nd.	–
2002	Oslo	nd.	nd.	nd.	11.	nd.	nd.	–
2003	Chanty-Mansyjsk	3.	2.	1.	22.	1.	nd.	–
2004	Oberhof	4.	2.	1.	29.	1.	nd.	–
2005	Hochfilzen	3.	7.	6.	7.	6.	nd.	–
2005	Chanty-Mansyjsk	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	3.	–
2006	Pokljuka	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	10.	–
2007	Anterselva	9.	–	–	–	3.	–	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1990/1991	7.
1991/1992	30.
1992/1993	10.
1993/1994	5.
1994/1995	10.
1995/1996	7.
1997/1998	2.
1998/1999	4.
1999/2000	8.
2000/2001	9.
2001/2002	7.
2002/2003	3.
2003/2004	3.
2004/2005	6.
2005/2006	8.
2006/2007	26.

Miejsca na podium chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	2 lutego	1991	Oberhof	Sprint na 10 km	2.	0+1	25:22,3	+24,3	Frank Luck
2.	25 stycznia	1992	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	0+0	27:04,3	+38,2	Aleksandr Popow
3.	12 lutego	1992	Albertville	Sprint na 10 km	2.	0+1	26:02,3	+15,7	Mark Kirchner
4.	23 stycznia	1993	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	0+0	26:47,8	+19,2	Pieralberto Carrara
5.	4 marca	1993	Lillehammer	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+1+0	55:08,6	+42,9	Wilfried Pallhuber
6.	9 grudnia	1993	Bad Gastein	Bieg indywidualny na 20 km	2.	2+0+0+0	1:04:57,9	+1:27,5	Siergiej Tarasow
7.	23 lutego	1994	Lillehammer	Sprint na 10 km	2.	0+0	28:07,0	+6,0	Siergiej Czepikow
8.	21 stycznia	1995	Oberhof	Sprint na 10 km	2.	0+1	26:29,1	+3,8	Aleksiej Kobielew
9.	26 stycznia	1995	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+0+0	48:56,5	+1:32,7	Patrice Bailly-Salins
10.	18 lutego	1995	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	0+0	29:23,8	+5,2	Patrice Bailly-Salins
11.	16 grudnia	1995	Oslo	Sprint na 10 km	3.	0+0	25:45,6	+11,4	Sven Fischer
12.	9 stycznia	1997	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	52:06,7	–	–
13.	16 stycznia	1997	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	56:37,9	+0,3	Ludwig Gredler
14.	7 lutego	1997	Osrblie	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	52:04,6	–	–
15.	13 marca	1997	Nowosybirsk	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1+2+0+0	58:17,3	+10,4	Pawieł Muslimow
16.	15 marca	1997	Nowosybirsk	Sprint na 10 km	2.	1+0	27:59,9	+41,9	Ludwig Gredler
17.	18 grudnia	1997	Kontiolahti	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:21,3	+8,7	Jan Wüstenfeld
18.	8 stycznia	1998	Ruhpolding	Sprint na 10 km	3.	0+0	26:05,4	+23,0	Raphaël Poirée
19.	15 stycznia	1998	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+1	55:00,6	+21,3	Halvard Hanevold
20.	3 marca	1998	Pokljuka	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	53:51,0	–	–
21.	8 stycznia	1999	Oberhof	Sprint na 10 km	3.	1+0	27:44,6	+16,0	Władimir Draczow
22.	9 stycznia	1999	Oberhof	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	1+0+1+0	34:21,0	+35,0	Ole Einar Bjørndalen
23.	17 stycznia	1999	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	1+0+0+0	35:21,6	+6,5	Raphaël Poirée
24.	22 stycznia	1999	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	1+0	26:40,4	+53,9	René Cattarinussi
25.	13 lutego	1999	Kontiolahti	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	0+0+0+0	35:37,8	–	–
26.	11 marca	1999	Oslo	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	53:53,2	+8,7	Sven Fischer
27.	14 marca	1999	Oslo	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+0	36:19,4	+23,4	Frank Luck
28.	12 stycznia	2000	Ruhpolding	Bieg masowy na 15 km	1.	0+0+0+0	39:12,7	–	–
29.	15 stycznia	2000	Ruhpolding	Sprint na 10 km	1.	0+0	24:41,1	–	–
30.	13 lutego	2000	Östersund	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+0	33:22,0	+25,5	Frode Andresen
31.	14 grudnia	2000	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+0+0	54:55,0	+27,3	Siergiej Rożkow
32.	14 stycznia	2001	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+0	34:21,2	+25,0	Raphaël Poirée
33.	9 grudnia	2001	Hochfilzen	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+0	34:27,5	+26,3	Ole Einar Bjørndalen
34.	16 lutego	2002	Salt Lake City	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+2	32:34,6	+56,0	Ole Einar Bjørndalen
35.	15 grudnia	2002	Östersund	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+1	34:34,5	+59,6	Ole Einar Bjørndalen
36.	22 grudnia	2002	Osrblie	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+1+0	34:02,7	+1:17,3	Raphaël Poirée
37.	26 stycznia	2003	Anterselva	Bieg masowy na 15 km	3.	0+0+0+0	37:00,2	+1,2	Andrij Deryzemla
38.	15 marca	2003	Chanty-Mansyjsk	Sprint na 10 km	2.	0+1	26:52,1	+50,7	Ole Einar Bjørndalen
39.	16 marca	2003	Chanty-Mansyjsk	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	0+0+1+1	37:37,4	–	–
40.	19 marca	2003	Chanty-Mansyjsk	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+0+2+0	53:39,4	+1:25,9	Halvard Hanevold
41.	18 grudnia	2003	Osrblie	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	45:46,5	+37,2	Raphaël Poirée
42.	22 stycznia	2004	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+0+0	56:32,7	+30,2	Sven Fischer
43.	24 stycznia	2004	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	0+1	25:09,6	+28,1	Siergiej Czepikow
44.	25 stycznia	2004	Anterselva	Bieg masowy na 15 km	3.	2+1+0+0	39:40,1	+1:11,5	Raphaël Poirée
45.	7 lutego	2004	Oberhof	Sprint na 10 km	2.	0+0	30:11,9	+9,1	Raphaël Poirée
46.	8 lutego	2004	Oberhof	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	1+0+0+1	38:53,8	–	–
47.	29 lutego	2004	Lake Placid	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+1+0	32:25,4	+50,0	Raphaël Poirée
48.	16 stycznia	2005	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+1	36:44,5	+51,6	Ole Einar Bjørndalen
49.	9 marca	2005	Hochfilzen	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+0+0+1	1:00:24,5	+26,9	Roman Dostal
50.	19 stycznia	2006	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:11,2	+33,8	Frode Andresen
51.	20 stycznia	2006	Anterselva	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	0+0+0+0	33:44,0	–	–
52.	25 marca	2006	Oslo	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+0	33:27,3	+7,1	Ole Einar Bjørndalen

Przypisy

↑ ARD holt Uschi Disl und Ricco Groß als TV-Experten (niem.)
↑ Eine Legende wird neuer Cheftrainer! (niem.)

Bibliografia

Ricco Gros. skisport365.com. [dostęp 2019-08-25]. (ang.).
Profil na stronie IBU. biathlonresults.com. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
Ricco Groß Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2019-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona internetowa (niem.)

[1] ARD holt Uschi Disl und Ricco Groß als TV-Experten (niem.)

[2] Eine Legende wird neuer Cheftrainer! (niem.)

[1]