Reluktancja

Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Reluktancja, rezystancja magnetyczna, opór magnetyczny^[1] obwodu magnetycznego – opór stawiany strumieniowi magnetycznemu na drodze przepływu^[2].

Pojęcie reluktancji jest analogiczne do rezystancji w obwodach elektrycznych. Reluktancja jest skalarem. Całkowita reluktancja jest stosunkiem siły magnetomotorycznej w pasywnym obwodzie magnetycznym do całkowitego strumienia magnetycznego w tym obwodzie. Jednostką reluktancji w układzie SI jest henr⁻¹. Z definicji może być wyrażona:

${\displaystyle {\mathcal {R}}={\frac {\mathcal {F}}{\Phi }},}$

gdzie:

${\displaystyle {\mathcal {R}}}$ – reluktancja wyrażona w amperozwojach na weber (jest to jednostka równoważna zwojowi na henr),

${\displaystyle {\mathcal {F}}}$ – siła magnetomotoryczna wyrażana w amperozwojach,

${\displaystyle {\mathcal {\Phi }}}$ – strumień magnetomotoryczny wyrażony w weberach.

Strumień magnetyczny zawsze tworzy zamkniętą pętlę w sposób opisany równaniami Maxwella, ale kształt pętli zależy od reluktancji materiałów. Strumień jest skoncentrowany wokół ścieżek o najmniejszej reluktancji.

Reluktancję jednorodnego obwodu magnetycznego można obliczyć wzorami^[2]:

${\displaystyle R_{\mu }={\frac {l}{\mu _{0}\mu _{r}S}}}$

lub

${\displaystyle R_{\mu }={\frac {l}{\mu S}},}$

gdzie:

${\displaystyle l}$ – długość obwodu magnetycznego w metrach,

${\displaystyle \mu _{0}}$ – przenikalność magnetyczna próżni równa ${\displaystyle 4\pi \times 10^{-7}}$ henra na metr,

${\displaystyle \mu _{r}}$ – względna przenikalność magnetyczna materiału (bezwymiarowa),

${\displaystyle \mu }$ – przenikalność magnetyczna materiału ${\displaystyle (\mu =\mu _{0}\mu _{r}),}$

${\displaystyle S}$ – przekrój poprzeczny obwodu magnetycznego w metrach kwadratowych.

Odwrotnością reluktacji nazywamy permeancją lub przewodnością magnetyczną^[3].