Raoul Salan

Syn lekarza, ukończył wojskową uczelnię w Saint-Cyr. Walczył na I wojnie światowej, został odznaczony Croix de Guerre. W okresie międzywojennym pracował w Ministerstwie ds. Kolonii. W czasie II wojny światowej poparł kolaboracyjny rząd marszałka Pètaina. W 1945 skierowano go do Indochin, gdzie w 1952 roku objął dowodzenie siłami francuskimi. Stanął na czele stowarzyszenia „Kombatantów Wojny Indochińskiej”, stawiającego sobie za cel niedopuszczenie do wycofania wojsk Francji z Indochin. Po kryzysie sueskim w 1956 został naczelnym dowódcą sił francuskich w Algierii. W 1958 przewodził spiskowi wojskowemu mającemu na celu obalenie rządów IV Republiki i przekazanie władzy w ręce gen. de Gaulle’a. Gdy ten, będąc już prezydentem, zgodził się na niepodległość Algierii, Salan uznał, że de Gaulle zdradził Francję. Wtedy to właśnie razem z gen. Maurice Challe’em, Edmondem Jouhaudem oraz Andrè Zellerem założył OAS i został jej przywódcą. Był odpowiedzialny za wiele zamachów, m.in. na prezydenta de Gaulle’a. Został aresztowany 20 kwietnia 1962 roku i skazany na dożywotnie więzienie. W 1968 na mocy amnestii został zwolniony, razem z pozostałymi współzałożycielami OAS, a w 1982 prezydent François Mitterrand przywrócił mu wszystkie odznaczenia, stopień wojskowy i emeryturę. Dwa lata później zmarł.

• Order Franciski^[1]
• Krzyż Wielki Legii Honorowej – 28 sierpnia 1952^[2]
• Wielki Oficer Legii Honorowej – 27 października 1948
• Komandor Legii Honorowej – 10 lutego 1945
• Oficer Legii Honorowej – 21 sierpnia 1940
• Kawaler Legii Honorowej – 5 kwietnia 1922
• Medal Wojskowy – 13 lipca 1958
• Krzyż Wojenny 1914-1918 z 1. palmą
• Krzyż Wojenny 1939-1945 z 8. palmami
• Krzyż Wojenny TOE z 7. palmami
• Krzyż Waleczności Wojskowej z 1. palmą
• Krzyż Kombatanta-Ochotnika 1914–1918
• Krzyż Kombatanta

i inne

• Sensacje XX wieku po II wojnie światowej, Bogusław Wołoszański, s. 324.