Przewiercień sierpowaty

Występuje w Europie na obszarze od Francji na zachodzie po Ural i Kaukaz na wschodzie, na południu sięga do Włoch, Albanii i Bułgarii, a na północy do Niemiec, Polski i środkowej części europejskiej Rosji^[3].

W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie na pojedynczych, rozproszonych stanowiskach u podnóża Sudetów w województwie opolskim i na południe od Zgorzelca, w Pieninach, Beskidzie Sądeckim i ich okolicach^[4][5].

Pokrój

Roślina zielna z tęgim, rozgałęzionym kłączem, z którego wyrasta pojedyncza lub kilka łodyg w dole drewniejących. Osiągają one od 30 do 150 cm długości, często są zygzakowato powyginane i rozgałęzione^[5].

Liście

Liście dolne eliptyczne, podługowate lub sierpowate, długości 5–10 cm i szerokości 5–10 mm, ogonkowe^[6]. Górne liście mniejsze, lancetowate i siedzące. Wszystkie liście z równoległym użyłkowaniem^[5].

Kwiaty

Zebrane w 3–15 baldaszków tworzących baldach złożony. Pokryw w liczbie 1–5, lancetowate i nierówne. Pokrywki w liczbie 5–6 równowąskie do lancetowatych, zaostrzone, zwykle nieco dłuższe od szypułek. Płatki korony są żółte, sercowatego kształtu^[5].

Owoce

Elipsoidalne rozłupnie osiągające 3 mm długości, gładkie, z nitkowatymi żebrami^[5].

Bylina, czasem monokarpiczna – zamierająca po owocowaniu^[5], hemikryptofit. Rośnie na suchych zboczach i skałach wapiennych. Kwitnie od lipca do października. Gatunek charakterystyczny kserotermicznych zbiorowisk okrajkowych ze związku Geranion sanguinei^[7].