Prawo bankowe

Prawo bankowe dzieli się na:

• prywatne prawo bankowe (prawo umów bankowych), regulujące zasady zawierania i wykonywania umów zawieranych przez klientów z bankami,
• publiczne prawo bankowe, regulujące bezwzględnie obowiązujące zasady funkcjonowania instytucji bankowych, jak np. dopuszczalne formy prawne funkcjonowania banków, zasady dotyczące utrzymania płynności finansowej banków.

Prawo bankowe reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2023 r. poz. 2488).

Określa ona:

• zasady tworzenia i organizację banków,
• zasady podejmowania i prowadzenia działalności przez banki krajowe na terytorium państwa goszczącego oraz przez instytucje kredytowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• zasady zarządzania rachunkami bankowymi,
• zasady rozliczeń pieniężnych przeprowadzanych za pośrednictwem banków,
• zasady udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych oraz zasady koncentracji zaangażowań,
• przepisy o gwarancjach bankowych, poręczeniach i akredytywach,
• zasady emisji bankowych papierów wartościowych,
• obowiązki i prawa banków,
• zasady zrzeszania się i łączenia banków,
• przepisy o funduszach własnych i gospodarce finansowej banków,
• zasady nadzoru bankowego, nad oddziałami instytucji kredytowych i nadzoru skonsolidowanego,
• tryb postępowania naprawczego, likwidacyjnego i upadłościowego banków,
• zasady odpowiedzialności cywilnej i karnej banków.

Ustawę nowelizowano wielokrotnie. Ostatnia zmiana weszła w życie w 2024 roku^[1]. 1 listopada 2015 roku weszła w życie zmiana w związku z ustawą o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym^[2], będąca implementacją do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2013/36/UE oraz dostosowująca prawo krajowe do rozwiązań przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 575/2013.

• prawo finansowe

• Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2024 r. poz. 1646)