Polski Front Narodowy

Partia powstała jako mutacja Narodowego Frontu Polski Wojciecha Podjackiego^[1].

Polski Front Narodowy powstał na początku 1994 r. jako Front Narodowej Samoobrony, założony przez grupę działaczy Samoobrony opozycyjnych wobec Andrzeja Leppera, których łączyła działalność w Zjednoczeniu Patriotycznym „Grunwald”. Polskiemu Frontowi Narodowemu podlegała młodzieżowa organizacja Legion Polski, prowadząca działalność o bojówkarskim charakterze^[2].

PFN wzbudzał wiele kontrowersji, głównie za sprawą wypowiedzi jej lidera Janusza Bryczkowskiego ("Demokrację należy zastąpić dyktaturą opartą na faszyzmie, bo nikt nic lepszego nie wymyślił", "Jestem narodowym socjalistą i podejmuję walkę z tym systemem żydowskim, o jakiej się nie śniło jeszcze w Tym Kraju"). Na zaproszenie PFN przyjechał do Polski Władimir Żyrinowski.

Polski Front Narodowy wystartował w wyborach parlamentarnych w 1993, zdobywając 565 głosów, co stanowiło 0,01%^[3].

Największa afera związana z PFN miała miejsce we wrześniu 1995, kiedy po obozie nad jeziorem Śniardwy trzech działaczy Legionu Młodych pobiło w Legionowie około trzydziestu bezdomnych, z czego dwóch zmarło. W 1998 roku sąd skazał dwóch sprawców na karę 25, a trzeciego na 15 lat pozbawienia wolności^[4]. Wydarzenie w Legionowie spowodowały odcięcie od Bryczkowskiego działaczy Legionu Polskiego i w konsekwencji rozwiązanie PFN.