Polska Orkiestra Kameralna

Polska Orkiestra Kameralna powstała w 1972 pod kierunkiem dyrygenta Jerzego Maksymiuka. Funkcjonowała najpierw w ramach Warszawskiej Opery Kameralnej, potem Stołecznej Estrady, następnie Centrum Sztuki Studio, a ostatecznie Sinfonii Varsovii

Polska Orkiestra Kameralna – polska orkiestra działająca w latach 1972–1983, a następnie od 2002 roku[1].

Historia

edytuj

Polska Orkiestra Kameralna wyłoniła się w 1972 z zespołu Warszawskiej Opery Kameralnej, pod swoją nazwą zaczęła występować rok później[2]. Od początku na jej czele stanął dyrygent Jerzy Maksymiuk. Funkcjonowała najpierw w ramach Warszawskiej Opery Kameralnej (1972–1979), potem Stołecznej Estrady (1979–1982), a następnie Centrum Sztuki Studio – Teatr Galeria (1982–1983)[2].

Pierwotnie stały skład orkiestry stanowiły wyłącznie instrumenty smyczkowe, dopiero w 1982 zaczęła poszerzać się o grupę dętą, tworzoną jednak przez muzyków niezatrudnionych na etacie[3]. W jej składzie przed rozwiązaniem w 1983 występowali tacy muzycy, jak Grzegorz Kozłowski, Andrzej Staniewicz, Paweł Gadzina, Jerzy Klocek, Ewa Wasiółka, Zbigniew Wytrykowski, Krzysztof Mróz, Włodzimierz Żurawski, Robert Dąbrowski, Józef Kolinek, Jan Stanienda i Wiesław Kwaśny[4].

W 1984, poszerzona na potrzeby wykonywania repertuaru symfonicznego, przekształciła się w Sinfonię Varsovię. Została reaktywowana w 2002, występując pod kierownictwem Nigela Kennedy'ego. Od 2008 działa w ramach Sinfonii Varsovii i występuje bez stałego dyrygenta[1].

Współpracowała z takimi dyrygentami, jak Charles Dutoit, Yehudi Menuhin i Mstisław Rostropowicz[1].

Dyrygenci

edytuj

Wybrana dyskografia

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj