Pirot

miasto w Serbii

Pirot (cyr. Пирот) – miasto w południowo-wschodniej Serbii, stolica okręgu pirockiego i siedziba miasta Pirot. W 2011 roku liczyło 38 785 mieszkańców[1].

Pirot
Пирот
Ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Serbia

Okręg

pirocki

Miasto

Pirot

Burmistrz

Vladan Vasić

Populacja (2011)
• liczba ludności


38 785[1]

Nr kierunkowy

+381 10

Kod pocztowy

18300

Tablice rejestracyjne

PI

Położenie na mapie Serbii
Mapa konturowa Serbii, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pirot”
Ziemia43°10′N 22°36′E/43,166667 22,600000
Strona internetowa

Położenie

edytuj

Pirot leży w północnej części rozległej kotliny, zwanej Pirotsko Polje, nad rzeką Niszawą. Od strony północno-wschodniej wznoszą się nad miastem stoki wschodnich krańców Starej Płaniny, zaś od strony północno-zachodniej skalisty, nagi, różowo-szary masyw góry Belava (946 m n.p.m.)[2]. W mieście znajduje się węzeł drogowy, a główną drogą jest autostrada A4 biegnąca z Niszu do Dimitrovgradu i granicy z Bułgarią.

Historia

edytuj

Pierwsze wzmianki o mieście pojawiły się w II wieku. Nosiło ono wówczas nazwę Turres i leżało przy rzymskim trakcie Via militaris. Następnie rozwijało się jako ważny punkt na trasie z centralnej Europy do Bizancjum, z którego korzystały zarówno oficjalne poselstwa jak i karawany kupieckie. W czasie kampanii antytureckiej 1443–1444 baza wypadowa oddziałów Władysława Warneńczyka i despoty Serbii Jerzego Brankovića[2].

W 1836 roku mieszkańcy miasta wzniecili powstanie przeciwko Turkom, zginęły tysiące ludzi. Podczas wojny serbsko-bułgarskiej w 1885 roku odbyła się tam jedna z bitew (przegrana przez Serbów)[3]. Pod koniec XIX wieku było tu 13 klasztorów oraz 72 cerkwie i kościoły różnych wyznań.

Przemysł

edytuj

Zabytki oraz interesujące miejsca

edytuj

Zabytki

edytuj
  • ruiny średniowiecznych fortyfikacji
  • klasztory

Kultura

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2011. u Republici Srbiji. Republički zavod za statistiku. [dostęp 2019-08-14]. (serb.).
  2. a b Branko Ćirlić: Przewodnik po Jugosławii. Wyd. III, zaktualizowane i uzupełnione. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 116-117. ISBN 83-217-2277-6.
  3. Faszcza Dariusz, Wojna serbsko-bułgarska 1885 roku. Studium polityczno-wojskowe, Oświęcim 2018, s. 182-191, ISBN 978-83-7889-667-8.