Piotr Szczepański (poeta)
Piotr Szczepański (ur. 24 czerwca 1954 w Mikołajkach[1], zm. 23 listopada 2020 w Gdańsku[2]) – polski poeta, plastyk i animator kultury związany z Gdańskiem[1].
| Data i miejsce urodzenia |
24 czerwca 1954 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 listopada 2020 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Życiorys
edytujMieszkał w Gdańsku. Uprawiał tkaninę artystyczną, specjalizując się w miniaturze tkackiej. Uczestniczył w wielu wystawach indywidualnych oraz zbiorowych w kraju i za granicą[1]. Promował poezję[3].
W latach 1980–1986 prowadził gdański Klub Teatralny „Pinezka”, w którym intensywnie działała Scena Jazzowa i Teatralna. Później prowadził Klub Osiedlowy „Bolek i Lolek” na Przymorzu, a w nim Scenę Prezentacji Poetyckich i nieformalną „szkołę haiku”[1]. Przemienił klub osiedlowy w ośrodek goszczący poetów z zagranicy[3]. W latach 1995–1997 prowadził w Miejskim Domu Kultury na Oruni Klub Poetycki „Loco Motywy”[1]. Był jednym z pomysłodawców Gdańskiego Klubu Poetów. Współpracował z Wojewódzką i Miejską Biblioteką Publiczną w Gdańsku, prowadząc cykliczne spotkania i warsztaty poetyckie[3].
Był członkiem m.in. Gdańskiej Grupy Autorów Haiku, Europejskiego Stowarzyszenia Autorów „Koga”, Międzynarodowej Grupy Poetyckiej „QuadArt” oraz w latach 2012–2014 Związku Literatów Polskich[1]. W 2001 otrzymał III nagrodę na International Kusamakura Haiku Competition w Japonii[4].
W swoich wierszach dotykał najbardziej intymnych emocji – miłości i erotyki[5]. Wydał siedemnaście tomików poetyckich, oprócz tego publikował w wydaniach zbiorowych. Jego wiersze zostały przetłumaczone na ponad 40 języków[2]. W uznaniu za całokształt twórczości oraz z okazji jubileuszu 40-lecia pracy twórczej w 2015 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[6]. W 2020 obchodził 45-lecie pracy twórczej[3].
Zmarł w Gdańsku, pochowany 3 grudnia 2020 na cmentarzu Oliwskim[2] (kwatera: kolumbarium I-A-3)[7].
Autorskie wydania poezji (wybór)
edytuj- Karty Waka, 1995
- Barwne Motyle, 1996
- Czarnu Album, 1996
- Aware, 1998
- Shikoku, 2001
- Szelest Estezji, 2004
- trójgłos-trójwers, 2008
- otwórz dłoń, 2009
- musisz być snem, 2010
- Almanach dla Dwojga, 2011; z Jolantą Nowak Węklarową
- z wiatrem na moście, 2013
- słowa splątane pośpiesznie, 2014
Źródło:[8].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Piotr Szczepański, Czas nie kocha nas osobno, Wydawnictwo Tadeusz Serocki Pelplin, 2015, s. 121.
- ↑ a b c „Będzie go bardzo brakować”. Wspomnienie gdańskiego artysty Piotra Szczepańskiego. radiogdansk.pl, 2 grudnia 2020. [dostęp 2023-03-02].
- ↑ a b c d Nie żyje Piotr Szczepański - literat, plastyk, współzałożyciel Gdańskiego Klubu Poetów. gdansk.pl, 24 listopada 2020. [dostęp 2023-03-02].
- ↑ Piotr Szczepański (1954–2020) [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-12-20].
- ↑ Wieczór z poezją - Piotr Szczepański. kultura.trojmiasto.pl, styczeń 2014. [dostęp 2023-03-02].
- ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-12-20].
- ↑ Wyszukiwarka Cmentarze w Gdańsku [online], cmentarze-gdanskie.pl [dostęp 2024-12-20].
- ↑ Piotr Szczepański, Czas nie kocha nas osobno, Wydawnictwo Tadeusz Serocki Pelplin, 2015, s. 122–123.