Paweł Orzeł

Od 1992 r. mieszka w Warszawie. W 2010 r. ukończył studia w Instytucie Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim; wykładał w Instytucie Historii Sztuki UW, równocześnie przygotowywał w Instytucie Sztuki PAN pracę doktorską pod kierunkiem prof. Wiesława Juszczaka^[2].

Publikował m.in. w „Twórczości”^[3][4][5], „Wizjach”^[6][7], „Małym Formacie”^[8], „Kontekstach”^[9][10], „eleWatorze”, „Migotaniach”, „Helikopterze”^[11], „Tekstualiach”, „Dwutygodniku”, „Afroncie”.

Od początku istnienia współpracował z kwartalnikiem eleWator – do końca 2013 r. jako redaktor działu filmowego, od stycznia 2014 r. jako zastępca redaktora naczelnego i redaktor działu filmowego, od kwietnia 2014 r. jako redaktor działu filmowego i redaktor naczelny, od października 2015 r. do czerwca 2017 r. jako redaktor naczelny^[12].

Od września 2017 r. jest redaktorem prowadzącym w Państwowym Instytucie Wydawniczym, gdzie współtworzy m.in. serię Polskiej Prozy Współczesnej, Prozy Dalekiego Wschodu^[13], Małą Serię Przekładów Poetyckich^{[14][15][16][17][18]}.

Zajmując się spuścizną Henryka Berezy^[19] opracował Alfabetyczność. Teksty o literaturze i życiu^[20], zbiór tekstów poetyckich Sprawa wyboru oraz (pracując na podstawie rękopisów) Wypiski ostatnie^[21][22][23].

Prowadzi też serię dzieł wybranych Pawła Hertza^[24][25][26].

• Defenestracja (My Book 2005)
• Nic a nic (FORMA 2009)^[27][28]
• Cudzesłowa (FORMA 2010)^[29]
• Ostatnie myśli (sen nie przyjdzie) (FORMA 2011)
• Arkusz [^pi^gmalion] (FORMA 2014)^[30][31]
• Nadgody (Papierowy motyl 2017)^[32]
• teksty seksualne (Fundacja Kultury Afront 2020)^[33]
• Przedświty (PIW 2021)^[34][35]
• teksty funeralne (Fundacja Kultury Afront 2022)

• Francisco Javier Navarro Prieto, Piękny świat (PIW 2022)^[36]
• Rosa Berbel, Dziewczynki zawsze mówią prawdę / Las niñas siempre dicen la verdad (Fundacja Duży Format 2023)
• Rosa Berbel, Planety fantomowe (PIW 2024)^[37]
• Chantal Maillard, Zabić Platona (LOKATOR 2024)^[38]

• Książki Pawła Orła w wydawnictwie FORMA.