Papirus Bodmer VII-IX
Papirus Bodmer VII-IX, nazywany też Papirusem 72 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na koniec III lub początek IV wieku. Jeden z rękopisów nabytych przez Bodmera. Należy do kolekcji Bodmeriańskiej[1].
 Papirus Bodmer VIII | |
| Data powstania |
III/IV wiek |
|---|---|
| Rodzaj |
Kodeks papirusowy |
| Numer |
|
| Zawartość |
1-2 Piotra, List Judy |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
14,5 × 16 cm |
| Typ tekstu |
tekst aleksandryjski |
| Kategoria |
I |
| Data odkrycia |
1959 |
| Odkrywca |
Bodmer |
| Miejsce przechowywania |
Biblioteka Watykańska |
Opis
edytujKodeks stanowiony jest przez 72 kart o rozmiarach 14,5 cm na 16 cm. Pisany jest jedną kolumną na stronę, w 16-20 liniach na stronę. Rękopis sporządzony został przez mało doświadczonego skrybę[2]. Oryginalny rękopis miał co najmniej 90 kart[3].
Rękopis zawiera dziewięć dzieł literackich[4], wśród nich trzy listy powszechne: 1. List Piotra, 2. List Piotra i List Judy, co jest rzadkością wśród rękopisów papirusowych[3][5]. Jest też najstarszym rękopisem zawierającym te trzy listy[6]. Rękopis jest dziełem czterech (Michel Testuz) lub pięciu skrybów (Kurt Aland)[7].
Rękopis zawiera ponadto Pochodzenie Marii, apokryficzną korespondencję Pawła z Koryntianami, 11-ą Odę Salomona, Melitona Homilię Paschalną, fragment hymnu, Apologię Fileasa, Psalm 33 oraz Psalm 34[2]. Nomina sacra pisane są skrótami.
Przekazuje tekst aleksandryjski, zaliczony został do I kategorii Alanda. Tekst obu Listów Piotra Aland określił jako „normalny tekst”, natomiast tekst Listu Judy jako „wolny tekst” (tj. z tendencją do parafraz)[1]. Tekst jest bliski dla Kodeksu Watykańskiego i Aleksandryjskiego[2].
Według Beare'go rękopis powstał w III wieku, w okolicach Teb, ojczystym językiem skryby był język koptyjski[3]. Skryba nie należał do uważnych i w efekcie jego kopiowania utworzył szereg wariantów tekstowych[8].
Pierwotnie, po jego odkryciu w 1959, przechowywany był w Cologny w Szwajcarii. Obecnie Listy Piotra przechowywane są w Bibliotece Watykańskiej (P. Bodmer VIII)[1][9].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Aland i Aland 1995 ↓, s. 110.
- ↑ a b c Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 479.
- ↑ a b c Beare 1961 ↓, s. 253.
- ↑ Wasserman 2005 ↓, s. 140.
- ↑ Comfort 2005 ↓, s. 72.
- ↑ Wasserman 2005 ↓, s. 137.
- ↑ Royse 2008 ↓, s. 545.
- ↑ Beare 1961 ↓, s. 254.
- ↑ Liste Handschriften. [w:] Institute for New Testament Textual Research [on-line]. Münster Institut. [dostęp 2011-08-27].
Bibliografia
edytuj- Kurt Aland, Barbara Aland: Der Text des Neues Testaments: Einfürung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Wyd. 2. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1989. ISBN 3-438-06011-6. (niem.).
- F.W. Beare. The Text of I Peter in Papyrus 72. „Journal of Biblical Literature”. No.3. Vol. 80, s. 253-260, 1961.
- Philip W. Comfort: Encountering the Manuscripts. An Introduction to New Testament Paleography & Textual Criticism. Nashville, Tennessee: Broadman & Holman Publishers, 2005, s. 72. ISBN 978-0-8054-3145-2.
- Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 479–500. ISBN 978-0-8423-5265-9.
- Sakae Kubo. 𝔓 72 and the Codex Vaticanus. „Studies and Documents”. 27, s. 1-196, 1965. Salt Lake City: University of Utah Press.
- J.R. Royse: Scribal habits in early Greek New Testament papyri. Brill: 2008, s. 545-614. ISBN 978-90-04-16181-8.
- Tommy Wasserman. Papyrus 72 and the Bodmer Miscellaneous Codex. „New Testament Studies”. 51 (1), s. 137-154, 2005. DOI: 10.1017/S0028688505000081. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Papirus 72 CSNTM
- James M. Robinson, Story of the Bodmer Papyri James Clarke & Co, 2014