Pałac w Kłobukowicach

Pałac w Kłobukowicacheklektyczny pałac znajdujący się w Kłobukowicach, w powiecie częstochowskim. Oprócz pałacu w parku znajduje się stary spichlerz (pozostały mury) i budynek, gdzie kiedyś mieszkała dworska służba.

Pałac w Kłobukowicach
Ilustracja
Pałac w 2009 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Kłobukowice

Typ budynku

Pałac

Styl architektoniczny

eklektyzm, neogotyk

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

2 poł. XIX w.

Kolejni właściciele

Skarbkowie,
Edward i Jan Reszke,
Adam i Janina Nieniewscy,

Obecny właściciel

Marszałkowie

Położenie na mapie gminy Mstów
Mapa konturowa gminy Mstów, blisko centrum u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Kłobukowicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Kłobukowicach”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry nieco na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Kłobukowicach”
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego
Mapa konturowa powiatu częstochowskiego, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Kłobukowicach”
Ziemia50°50′32,9″N 19°19′40,0″E/50,842472 19,327778

Historia

edytuj

Majątek i pałac zakupił od hrabiów Skarbków Edward Reszke. Bracia Jan i Edward Reszkowie, światowej sławy śpiewacy operowi byli także właścicielami majątków w Skrzydlowie, Garnku i Borownie. W ich posiadłościach gościli, m.in. marszałek Edward Rydz-Śmigły, prezydent Warszawy Stefan Starzyński czy generał Józef Haller. Od roku 1922 pałac należał do córki Edwarda Reszke - Janiny, która wyszła za mąż za pułkownika Adama Nieniewskiego (według innych źródeł Jan zapisał majątek w Kłobukowicach i Skrzydlowie bratanicy Emilii[1]). Nieniewscy w latach 30. XX wieku przekazali posiadłość w dzierżawę, a potem na własność miastu Częstochowa. Służyć miał on wypoczynkowi letniemu dzieci. Szczególnie przydatny okazał się w czasie II wojny światowej: po powstaniu warszawskim trafiło tu około dwóch tysięcy dzieci uciekających ze zniszczonej stolicy. Mieszkali tu także profesorowie stołecznych uczelni.

Po upaństwowieniu tego społecznego majątku istnieje tutaj najpierw szkoła, a następnie sierociniec. Teren przejęła zaś Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, a później Państwowe Gospodarstwo Rolne z Małusów Wielkich. W latach 80. XX wieku pałac został skomunalizowany i sprzedany przez gminę Związkowi Młodzieży Wiejskiej. ZMW próbował zbudować tutaj reprezentacyjny kompleks wypoczynkowy, oraz siedzibę Uniwersytetu Ludowego. Rozpoczęte z rozmachem prace załamały się w 1991 roku i od tej pory stoją niedokończone obiekty (hotel, restauracja). Wśród nich spichlerz, który przy tej okazji został częściowo odbudowany i zabezpieczony (miał stanowić salę bankietową i piwiarnię w kolebkowo sklepionej, obszernej piwnicy)[2]. W 2004 roku pałac za ponad milion złotych kupiła rodzina Marszałków, która zamierza w nim urządzić ośrodek szkoleniowo-konferencyjny.

Architektura

edytuj

XIX wieczny pałac wzniesiono w stylu eklektycznym - dopatrzeć się w nim można elementów nawiązujących zarówno do gotyku, jak i klasycyzmu czy renesansu. Obiekt składa się z trzech części. Do głównego, dwukondygnacyjnego budynku przylega szerszy – jednokondygnacyjny. Obydwa postawiono na planie prostokąta. Najbardziej efektowna jest ośmioboczna, czterokondygnacyjna wieża, umieszczona po wschodniej stronie pałacu; zwieńczono ją neogotyckim krenelażem. Elewacje są boniowane. W sąsiedztwie pałacu zachowało się kilka budowli gospodarczych. Warto zwrócić uwagę na solidnie podpiwniczony XVIII-wieczny spichlerz oraz zabudowania dla służby.

W pozostałościach parku w stylu angielskim o prawie dziesięciohektarowej powierzchni rosną ogromne lipy, kasztanowce i jawory. Park schodzi ku brzegowi Warty i jest obecnie zaniedbany.

Przypisy

edytuj
  1. Ynjaf Metsej, "160. JUBILEUSZ EDWARDA AUGUSTA RESZKE": SKRZYDLÓW [online], "160. JUBILEUSZ EDWARDA AUGUSTA RESZKE" [dostęp 2016-01-25].
  2. Gazeta Częstochowska OnLine - Częstochowa, kultura, rozrywka [online], gazetacz.com.pl [dostęp 2016-01-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-31].

Bibliografia

edytuj