Osiedle Grunwaldzkie w Szczecinie

Osiedle Grunwaldzkie w Szczecinie – jedno z osiedli mieszkaniowych w Szczecinie^[1].

Osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Śródmieście w jego północno-wschodniej części. Powstało w latach 60. XX w. na terenach kompletnie zniszczonych przez alianckie naloty w czasie II wojny światowej^[1]. Jest ograniczone ulicami: Bazarową^[2], Żubrów, Jacka Malczewskiego^[3][4] i aleją Wyzwolenia. Projektantami osiedla byli architekci: Mieczysław Janowski^[5], Tadeusz Feliks Lis i Henryk Nardy^[6][7]. Osiedle zostało zabudowane 4- i 5-piętrowymi blokami. Do ich budowy zastosowano opracowaną na Politechnice Szczecińskiej nowatorską technologię wibroodpowietrzanych ściennych i stropowych płyt betonowych produkowanych poligonowo^[8]. Nie była to typowa technologia tzw. wielkiej płyty, wprowadzona do Szczecina dopiero w latach 70. XX w.

Na osiedlu wyróżniał się 13-kondygnacyjny Dom Marynarza, rozebrany w 2018, a także zamieszkany przez ok. 1400 osób 11-kondygnacyjny „Mrówkowiec” przy al. Wyzwolenia 30-44. Znajduje się tu Szkoła Podstawowa nr 56 im. kpt. ż.w. Konstantego Maciejewicza^[9] oraz Przedszkole Publiczne nr 41 „Źródełko”^[10]. W 2010 oddano do użytku biurowiec „Oxygen”^[11].

Nazwa jest obecnie rzadziej używana, chociaż jest widoczna na niektórych mapach, np. OpenStreetMap^[12].