Ordynacja Roska

Ten artykuł od 2012-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ordynacja Roska, ordynacja rodowa, założona testamentem przez Stefana Potockiego zm. (1910), bezpotomnego właściciela dóbr Roś koło Wołkowyska.

Zgodnie ze statutem, licząca ponad 9 500 ha ordynacja miała przejść na jego siostrzeńca, hrabiego Ksawerego Branickiego, posiadacza znacznych dóbr w Polsce, na Ukrainie i we Francji, który objął ją po zatwierdzeniu statutu przez cara.

Po 1920 r. większość majątku ordynacji znalazła się po stronie ZSRR. Statut ordynacji uznawano za niebyły, a drugi ordynat rozpoczął parcelowanie i wyprzedaż resztówek majątku (liczącego dalej setki hektarów). Dobra Roś z pałacem Potockich herbu Pilawa i formalnie dalej istniejąca ordynacja pozostały w rękach Branickich do 1939 r.