Niszczyciele rakietowe typu Perth

Niszczyciele rakietowe typu Perth – typ trzech australijskich niszczycieli rakietowych, zbudowanych w latach 60. XX wieku w USA dla Royal Australian Navy, będący zmodyfikowaną wersją amerykańskich niszczycieli typu Charles F. Adams.

Niszczyciele rakietowe typu Perth

Kraj budowy	Australia
Użytkownicy	Royal Australian Navy
Stocznia	Defoe (Bay City)
Wejście do służby	1965-1967
Wycofanie	1999-2001
Zbudowane okręty	3
Okręty w służbie	0
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	4720 t
Długość	133,2 m
Szerokość	14,3 m
Zanurzenie	6,1 m
Napęd	2 turbiny parowe z przekładniami, 2 śruby
Prędkość	33 węzły
Zasięg	6000 mil morskich przy prędkości 14 węzłów
Załoga	310
Uzbrojenie	2 armaty automatyczne kalibru 127 mm 1 wyrzutnia pocisków plot Tartar / SM-1MR 2 wyrzutnie rakietotorped Ikara 2 CIWS Phalanx CIWS 2 potrójne wyrzutnie torped kalibru 324 mm
Multimedia w Wikimedia Commons

Wszystkie trzy okręty zostały wycofane ze służby w latach 1999–2001.

Okręty odpowiadały ogólnie późnym jednostkom typu Charles F. Adams, z pojedynczą wyrzutnią pocisków Mk 13 i nowszym zestawem radarów (SPS-40 i SPS-52B)^[1]. Główną różnicą w stosunku do okrętów amerykańskich było zastosowanie australijskich rakietotorped Ikara w miejsce ASROC, z dwoma wyrzutniami i magazynem pocisków między kominami^[1]. Wyróżniał je także radar naprowadzania systemu Ikara w obłej osłonie na dachu pomostu bojowego^[1]. W drugiej połowie lat 70. okręty zostały zmodernizowane: system pocisków przeciwlotniczych Tartar został zamieniony na nowszy Standard SM-1MR, a wieże dział Mk 42 doprowadzono do standardu Mod 10^[1]. „Perth” został zmodernizowany w ten sposób w USA w latach 1974-75, a pozostałe niszczyciele w Australii do 1979 roku^[1]. W połowie lat 80. zamontowano dwa zestawy artyleryjskie CIWS 20 mm Phalanx oraz dostosowano wyrzutnie rakiet do wystrzeliwania pocisków przeciwokrętowych Harpoon^[1].