Nicholas Monroe

amerykański tenisista

Nicholas Monroe (ur. 12 kwietnia 1982 w Oklahoma City) – amerykański tenisista, brązowy medalista igrzysk panamerykańskich z Guadalajary (2011) w konkurencji gry podwójnej mężczyzn[1].

Nicholas Monroe
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1982
Oklahoma City

Wzrost

178 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2004

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Ben Monroe

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

253 (19 września 2011)

Australian Open

2Q (2007)

Wimbledon

1Q (2008)

US Open

1Q (2008, 2011)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

30 (2 października 2017)

Australian Open

3R (2021)

Roland Garros

QF (2020)

Wimbledon

3R (2017)

US Open

QF (2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska panamerykańskie
brąz Guadalajara 2011 gra podwójna mężczyzn

Kariera tenisowa

edytuj

W gronie zawodowców od 2002 roku, głównie skupiając się na grze podwójnej. W zawodach kategorii ATP World Tour Monroe zdobył cztery tytuły z trzynastu rozegranych finałów.

Najwyżej w rankingu ATP singlistów zajmował 253. miejsce (19 września 2011), a w klasyfikacji deblistów 30. pozycję (2 października 2017).

Finały w turniejach ATP Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (4–9)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 24 lutego 2013 Buenos Aires Ceglana   Simon Stadler   Simone Bolelli
  Fabio Fognini
3:6, 2:6
Zwycięzca 1. 14 lipca 2013 Båstad Ceglana   Simon Stadler   Carlos Berlocq
  Albert Ramos-Viñolas
6:2, 3:6, 10–3
Finalista 2. 28 lipca 2013 Umag Ceglana   Simon Stadler   Martin Kližan
  David Marrero
1:6, 7:5, 7–10
Zwycięzca 2. 13 lipca 2014 Båstad Ceglana   Johan Brunström   Jérémy Chardy
  Oliver Marach
4:6, 7:6(5), 10–7
Finalista 3. 26 kwietnia 2015 Bukareszt Ceglana   Artem Sitak   Marius Copil
  Adrian Ungur
6:3, 5:7, 15–17
Finalista 4. 19 lipca 2015 Newport Trawiasta   Mate Pavić   Jonathan Marray
  Aisam-ul-Haq Qureshi
6:4, 3:6, 8–10
Zwycięzca 3. 25 października 2015 Sztokholm Twarda (hala)   Jack Sock   Mate Pavić
  Michael Venus
7:5, 6:2
Finalista 5. 1 kwietnia 2017 Miami Twarda   Jack Sock   Łukasz Kubot
  Marcelo Melo
5:7, 3:6
Finalista 6. 1 października 2017 Shenzhen Twarda   Nikola Mektić   Alexander Peya
  Rajeev Ram
3:6, 2:6
Finalista 7. 25 lutego 2018 Delray Beach Twarda   John-Patrick Smith   Jack Sock
  Jackson Withrow
6:4, 4:6, 8–10
Finalista 8. 6 maja 2018 Stambuł Ceglana   Ben McLachlan   Dominic Inglot
  Robert Lindstedt
6:3, 3:6, 8–10
Zwycięzca 4. 29 lipca 2018 Atlanta Twarda   John-Patrick Smith   Ryan Harrison
  Rajeev Ram
3:6, 7:6(5), 10–8
Finalista 9. 23 sierpnia 2019 Winston-Salem Twarda   Tennys Sandgren   Łukasz Kubot
  Marcelo Melo
7:6(6), 1:6, 3–10

Przypisy

edytuj
  1. Dobles Varonil Medalla de Bronce. Info Guadalajara, 2011-10-22. [dostęp 2013-06-01]. (hiszp.).

Bibliografia

edytuj