Niżni Kostur

Niżni Kostur, Niżni Liptowski Kostur (słow. Nižný kostúr, niem. Unterer Liptauer Wachturm, węg. Alsó-Liptói-Őrszem)^[1] – niewybitny szczyt o wysokości 2055 m w grani głównej Tatr Wysokich, należący do Liptowskich Murów. Od Czarnej Kotelnicy w grani Kotelnicy oddziela go Czarna Ławka, a od Wyżniego Kostura – Niżnia Liptowska Ławka (ok. 2035 m). Przez te szczyty i przełęcze biegnie granica polsko-słowacka^[2]. Po słowackiej stronie trawiaste i mało strome zbocza szczytu opadają do Doliny Ciemnosmreczyńskiej. W dole podcięte są stromymi ściankami, ale możliwymi łatwo do obejścia. Na polską stronę opada z Niżnego Kostura wybitna, długa grzęda w okolice Czarnego Stawu. Oddziela ona Szpiglasową Kotlinkę od depresji opadającej z Czarnej Ławki. Orograficznie lewe stoki tej grzędy są łagodne, trawiasto-piarżyste, prawe opadają stromymi ściankami^[3].

Niżni Kostur

Nižný kostúr

Państwo	Polska  Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2055 m n.p.m.
Pierwsze wejście	5 sierpnia 1902 Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka Suleja
Położenie na mapie Tatr Niżni Kostur
Położenie na mapie Karpat Niżni Kostur
49°11′59″N 20°01′55″E/49,199722 20,031944
Multimedia w Wikimedia Commons

W wierzchołku Niżniego Kostura główna grań zmienia nieco kierunek ze wschodniego (od Kotelnicy) na południowo-wschodni (w stronę Szpiglasowego Wierchu)^[2].

Obecnie szczyt ten, podobnie jak całe Liptowskie Mury, nie jest udostępniony turystycznie.

Najstarsze odnotowane wejścia turystyczne:

• latem – Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka Suleja, 5 sierpnia 1902 r.,
• zimą – Adam Karpiński, Wilhelm Smoluchowski, 8 kwietnia 1925 r. – przy przejściu grani Liptowskich Murów^[4].

Na Niżnim Kosturze rośnie skalnica odgiętolistna – bardzo rzadki gatunek rośliny, w Polsce występujący tylko na nielicznych stanowiskach w Tatrach^[5].