Nagminna pleurodynia
Nagminna pleurodynia (inaczej choroba bornholmska, diabelska grypa lub po prostu pleurodynia[1]) – choroba wywoływana najczęściej przez wirus Coxsackie B, a rzadziej inne enterowirusy, objawiająca się bolesnym zapaleniem mięśni międzyżebrowych, zwykle z towarzyszącą gorączką, bólami głowy i nagłymi atakami silnego bólu w dolnej części klatki piersiowej i nadbrzuszu[1][2][3].
| Pleurodynia epidemica | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Etiopatogeneza
edytujEnterowirusy to rodzaj wirusów RNA należący do rodziny pikornawirusów[4]. Dzielą się one na wirusy ECHO, polio, Coxsackie, rynowirusy oraz inne[5][6]. Czynnikami etiologicznymi nagminnej pleurodynii są serotypy następujących enterowirusów[1]:
Epidemiologia
edytujChoroba może dotyczyć każdej grupy wiekowej. Rozprzestrzenia się przez kontakt i zazwyczaj występuje w czasie ciepłej pogody w obszarach umiarkowanych i o każdej porze roku w tropikach. Nazwa "choroba bornholmska" pochodzi od duńskiej wyspy Bornholm, gdzie wystąpiły pierwsze udokumentowane przypadki.
Objawy i przebieg
edytujAtakom bólu może towarzyszyć duszność. Mięśnie tułowia zajęte procesem zapalnym mogą być obrzęknięte i tkliwe. Charakterystycznym objawem jest pleurodynia, związana z zajęciem opłucnej. Ból musi być różnicowany z zapaleniem opłucnej, a niekiedy z zapaleniem otrzewnej. Objawy utrzymują się około 2-4 dni, ale może dochodzić do okresowych nawrotów dolegliwości w ciągu kilku następnych tygodni.
Leczenie i rokowanie
edytujW leczeniu wykorzystuje się głównie niesteroidowe leki przeciwzapalne. Powikłania występują u 5% chorych i obejmują zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie jąder, rzadziej zapalenie osierdzia i mięśnia serca. Przebycie choroby nie chroni przed zakażeniem inną grupą wirusów Coxsackie.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Dziubek i Duszczyk 2017 ↓, s. 273.
- ↑ a b Fauci i Braunwald 2009 ↓, s. 1355.
- ↑ Tsuneaki Kenzaka i inni, A case of epidemic myalgia with symptoms resembling acute purulent spondylitis and discitis, „BMC Musculoskeletal Disorders”, 17, 2016, DOI: 10.1186/s12891-016-1181-x, ISSN 1471-2474, PMID: 27491355, PMCID: PMC4973534 [dostęp 2018-06-26].
- ↑ Hsing-I Huang, Shin-Ru Shih, Neurotropic Enterovirus Infections in the Central Nervous System, „Viruses”, 7 (11), 2015, s. 6051–6066, DOI: 10.3390/v7112920, ISSN 1999-4915, PMID: 26610549, PMCID: PMC4664993 [dostęp 2018-06-26].
- ↑ S.C.M. de Crom i inni, Enterovirus and parechovirus infection in children: a brief overview, „European Journal of Pediatrics”, 175, 2016, s. 1023–1029, DOI: 10.1007/s00431-016-2725-7, ISSN 0340-6199, PMID: 27156106, PMCID: PMC4930465 [dostęp 2018-06-26].
- ↑ Jiun-Nong Lin i inni, Risk of Nephrotic Syndrome following Enteroviral Infection in Children: A Nationwide Retrospective Cohort Study, „PLoS ONE”, 11 (8), 2016, DOI: 10.1371/journal.pone.0161004, ISSN 1932-6203, PMID: 27508414, PMCID: PMC4979895 [dostęp 2018-06-26].
- ↑ Masja Leendertse i inni, Pleurodynia caused by an echovirus 1 brought back from the tropics, „Journal of Clinical Virology: The Official Publication of the Pan American Society for Clinical Virology”, 58 (2), 2013, s. 490–493, DOI: 10.1016/j.jcv.2013.06.039, ISSN 1873-5967, PMID: 23938303 [dostęp 2018-06-21].
Bibliografia
edytuj- Zdzisław Dziubek, Ewa Duszczyk: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 273. ISBN 978-83-200-4534-5.
- Anthony Fauci, Eugene Braunwald: Interna Harrisona. T. II. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2009, s. 1355. ISBN 978-83-60608-97-5.
- Choroby zakaźne. W: The Merck Manual. Trzecie wydanie polskie. Wrocław: Elsevier Urban&Partner, 2008, s. 2082-2083. ISBN 978-83-60290-99-6.