Muzea Watykańskie

placówka muzealna Miasta Państwa Watykańskiego

Muzea Watykańskie (wł. Musei Vaticani) – muzea publiczne Państwa Watykańskiego, powstałe ze zbiorów dzieł sztuki zgromadzonych przez poszczególnych papieży. Początki kolekcji związane są z kolekcją dzieł zgromadzonych przez Sykstusa IV i Juliusza II. Powiększone podczas pontyfikatów kolejnych papieży. Udostępnione publiczności już w 1787 roku w celu pogłębienia znajomości sztuki i kultury. Są jednym z najczęściej odwiedzanych muzeów świata[1].

Muzea Watykańskie
Musei Vaticani
Ilustracja
Państwo

 Watykan

Data założenia

1506 (początek kolekcji), 1757 (oficjalne otwarcie muzeum)

Zakres zbiorów

muzeum uniwersalne

Wielkość zbiorów

70 tysięcy eksponatów

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzea Watykańskie”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Muzea Watykańskie”
Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Muzea Watykańskie”
Położenie na mapie Watykanu
Mapa konturowa Watykanu, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Muzea Watykańskie”
41°54′23″N 12°27′16″E/41,906389 12,454444
Strona internetowa

Historia

edytuj

Muzea Watykańskie wywodzą swoje początki z odkrycia 14 stycznia 1506 roku w winnicy niedaleko bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie antycznej rzeźby Grupy Laokoona, którą zakupił Papież Juliusz II od właściciela winnicy, za rekomendacją Giuliano da Sangallo i Michała Anioła, którzy pracowali w tym czasie dla papieża i zostali wysłani by zbadać to odkrycie[2]. Po zakupie rzeźby papież nakazał umieścić ją na wystawie publicznej w Watykanie dokładnie miesiąc po jej odkryciu. W tym samym roku papież przeniósł swoją prywatną kolekcje rzeźb na dziedziniec oktagonalny. Równocześnie trwała budowa, zaprojektowanego przez Donato Bramante, dziedzińca belwederskiego[3], wokół którego przez następne stulecia rozbudowywano kolejne części muzeów. Jeszcze za panowania Juliusza II doszło do zakupu kolejnej rzeźby która z czasem nabrała statusu jednego z najcenniejszych dzieł w kolekcji muzeów - pochodzącej najprawdopodobniej z II wieku n.e. rzeźby przedstawiającej Apollina, która ze względu na jej ustawienie w krużganku dziedzińca (obok grupy Laokoona) zyskała sławę jako Apollo Belwederski.

Zbiory dzieł sztuki sukcesywnie powiększały się nawet pomimo katastrofalnego w skutkach dla miasta złupienia w 1527 roku. Pomiędzy 1530, a 1536 rokiem do zbiorów dołączono Tors Belwederski, który dla renesansowych artystów, szczególnie Michała Anioła był źródłem inspiracji, pomimo uszkodzenia rzeźby w znacznej części[4].

Muzea otwarto oficjalnie w roku 1757 za pontyfikatu papieża Benedykta XIV jako Museum Christianum[5].

Zbiory i oddziały

edytuj

Obecnie zgromadzono w nich, w różnych działach, najbogatszą kolekcję dzieł sztuki z całego świata. W skład Muzeów wchodzą m.in.:

W licznych galeriach zgromadzone są zbiory arrasów, map i ksiąg. Do ciągu muzealnego zostały włączone Stanze, czyli pomieszczenia ozdobione freskami m.in. przez Rafaela oraz Kaplica Sykstyńska.

W Sali Sobieskiego eksponowany jest obraz Jana Matejki przedstawiający Jana III Sobieskiego po zwycięstwie pod Wiedniem. Na obrazie król podaje list z wiadomością o pokonaniu Turków księdzu, który przekazuje go wraz ze zdobytym sztandarem papieżowi. Obraz został podarowany przez Jana Matejkę papieżowi Leonowi XIII z okazji obchodów 200. rocznicy stoczenia zwycięskiej bitwy.

Przypisy

edytuj
  1. The world's most popular exhibition? Ancient sculptures in Tokyo versus Modern masters in Paris | The Art Newspaper [online], web.archive.org, 13 kwietnia 2018 [dostęp 2022-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-13].
  2. Paolo Dalla Torre Del Tempio Di Sanguinetto i inni, Muzea Watykanu, Warszawa: Arkady, 1982, s. 35, ISBN 83-213-3144-0, OCLC 749181204 [dostęp 2022-01-30].
  3. Vatican Museums: History of Museums and What to See [online], ArcheoRoma, 23 czerwca 2020 [dostęp 2022-01-31] (ang.).
  4. The Belvedere Torso [online], m.museivaticani.va [dostęp 2022-01-31] (ang.).
  5. Christian Museum [online], m.museivaticani.va [dostęp 2022-01-31] (ang.).
  6. Museo Pio Clementino. m.museivaticani.va. [dostęp 2022-06-24]. (wł.).
  7. Roma. Wyd. 12. Mediolan: Touring club italiano, 2016, s. 687–692, seria: Guida d'Italia. ISBN 978-88-365-6798-0. (wł.).

Linki zewnętrzne

edytuj