Mikołaj Stankiewicz

Urodził się w 1895 roku^[1]. Był rolnikiem, właścicielem gospodarstwa rolnego w Muszkatówce w powiecie borszczowskim województwa tarnopolskiego^[2]. Z żoną Marią z d. Włochaciuk miał troje dzieci - córkę Annę (ur. 1924) i synów Piotra (ur. 1926) i Stanisława^[1].

Podczas okupacji niemieckiej Stankiewiczowie przez około rok ukrywali w swoim gospodarstwie siedmioro Żydów z rodziny Rosenwaldów - małżeństwo Abrama i Lotkę oraz ich dzieci: Dawida, Zofię, Owadię, Annę i Mirę. Żydzi mieli do dyspozycji dwie kryjówki - na strychu oraz w sieczkarni. Lotka Rosenwald zmarła w ukryciu na serce; pochowano ją na terenie gospodarstwa. Grób został odkryty przez ukraińskiego sąsiada, który złożył Niemcom donos na Stankiewiczów. Pomimo rewizji Żydzi nie zostali odkryci i doczekali do nadejścia Armii Czerwonej w lipcu 1944^[2][1].

Mikołaj Stankiewicz został zamordowany przez ukraińskich nacjonalistów w 1944^[2] lub 1945 roku, prawdopodobnie za ukrywanie Żydów^[1]. Jego rodzinę przesiedlono na Dolny Śląsk. Później Stankiewiczowie przenieśli się do wsi Lipiany (obecnie w województwie zachodniopomorskim)^[1].

W 1989 roku Instytut Jad Waszem pośmiertnie uhonorował Mikołaja Stankiewicza, a także wdowę po nim i jego troje dzieci, tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata^[2].