Mike Hampton

Po ukończeniu szkoły średniej, w czerwcu 1984 roku został wybrany w szóstej rundzie draftu przez Seattle Mariners i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Jacksonville Suns, reprezentującym poziom Double-A^[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 17 kwietnia 1993 w meczu przeciwko Detroit Tigers, w którym zanotował porażkę, oddał cztery uderzenia i cztery runy w 2⅔ rozegranych inningach^[1][3].

W grudniu 1993 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Houston Astros^[1]. W sezonie 1999 po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd, zanotował najwięcej zwycięstw w National League (22), uzyskał wskaźnik ERA 2,90 (3. wynik w lidze), a w głosowaniu do nagrody Cy Young Award zajął 2. miejsce za Randym Johnsonem z Arizona Diamondbacks^[1]. Ponadto uzyskał najlepszą średnią uderzeń spośród miotaczy (0,311), zaliczył 10 RBI i po raz pierwszy otrzymał nagrodę Silver Slugger Award^[1].

W grudniu 1999 został zawodnikiem New York Mets^[1]. W 2000 zagrał w dwóch meczach National League Championship Series, w których zanotował dwa zwycięstwa, nie oddał żadnego runa, a w meczu numer 5 zaliczył complete game shutout i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem serii^[4]. W World Series, w których Mets ulegli New York Yankees, wystąpił w jednym spotkaniu^[1].

W grudniu 2000 jako wolny agent podpisał rekordowy wówczas, ośmioletni kontrakt wart 121 milionów dolarów z Colorado Rockies^[5]. Po nieudanym sezonie 2002, w którym uzyskał bilans W-L 7–13 oraz ERA 6,15, pod koniec listopada 2002 został oddany do Miami Marlins, a następnie do Atlanta Braves^[1]. W latach 2006–2007 nie zagrał w żadnym meczu z powodu kontuzji łokcia^[6]. Grał jeszcze w Houston Astros i Arizona Diamondbacks^[1]. Oficjalnie zawodniczą karierę zakończył w marcu 2011^[7]. Był jednym z najlepszych uderzających miotaczy, zdobywając w karierze 16 home runów, w tym 7 w jednym sezonie^[7][8].

W listopadzie 2015 został trenerem relieverów w Seattle Mariners^[9]. W lipcu 2017 zrezygnował z tej funkcji^[10].