Mieczysław Obrembowicz
Mieczysław Obrembowicz vel Obrębowicz[1] (ur. 1 czerwca 1889 w Stęszewie, zginął 31 lipca 1920 w okolicach Hrubieszowa) – sierżant pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 sierżant pilot
| |
| Data urodzenia |
1 czerwca 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 lipca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914 – 1920 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie właściciela majątku Skórzewo, Józefa i Stanisławy Odrowąż-Waligórskiej.
Absolwent szkoły średniej w Szamotułach. Pracownik firmy samochodowej w Poznaniu. Przed wybuchem I wojny światowej odbył roczną praktykę w Paryżu[1]. W czasie I wojny światowej służył w jednostce lotnictwa niemieckiego na lotnisku Ławica. Brał udział w wielu walkach powietrznych. 28 grudnia 1918, po wybuchu powstania wielkopolskiego, wraz z bratem Tadeuszem zgłosił się do oddziału ppłk. Andrzeja Kopy w Dopiewie. W nocy z 4 na 5 stycznia 1919 uczestniczył w zdobyciu lotniska na Ławicy. Jego doświadczenie i umiejętności pilotażu różnych typów samolotów zostają wykorzystane. Został jednym z pierwszych instruktorów pilotów. W czasie wojny z bolszewikami walczył w 4 eskadrze wywiadowczej. 31 lipca 1920 zgłosił się na ochotnika do wykonania odległego lotu wywiadowczego. W czasie lotu nastąpiła awaria silnika. Samolot spadł z wysokości 150 metrów w okolicach Hrubieszowa. Wypadek przeżyli ciężko ranni kpt. Stanisław Rybka i pchor. obs. Stanisław Czerwiński[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8130[1] (pośmiertnie)
- Polowa Odznaka Pilota (pośmiertnie 11 XI 1928)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 107.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 403.
Bibliografia
edytuj- Marian Romeyko: Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, nakład Lucjana Złotnickiego, 1933. (pol.).
- Malwina i Eligiusz Tomkowiak, Powstańcy wielkopolscy cd., Goniec Dopiewski Nr 2 (35), Dopiewo luty 2009, s. 13.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.