Michał Rękas (duchowny)
Michał Rękas (ur. 28 września 1895 w Łanach Polskich, zm. 15 lutego 1964 w Katowicach) − polski ksiądz katolicki, działacz społeczny, założyciel stowarzyszenia Apostolstwo Chorych.
.jpg) ks. Michał Rękas (Polskie Radio Lwów, przed 1939) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Redaktor „Apostolstwa Chorych” | |
| Okres sprawowania |
1930–1964 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
31 maja 1919 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUkończył z odznaczeniem gimnazjum we Lwowie. W 1919 ukończył studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, po czym 31 maja tego roku otrzymał sakrament święceń kapłańskie z rąk abp. Józefa Bilczewskiego. Następnie był wikariuszem w Tarnopolu, Złoczowie oraz w bazylice katedralnej we Lwowie[1]. Pełnił też funkcję prefekta w Arcybiskupim Seminarium Duchownym we Lwowie i kapelana Zakładu dla Chorych Umysłowych na Kulparkowie. Był kapelanem w lwowskich szpitalach, założycielem polskiej gałęzi wspólnoty Apostolstwo Chorych[2] i redaktorem czasopisma „Apostolstwo Chorych”[3].
W 1929 założył we Lwowie stowarzyszenie Apostolstwo Chorych[4]. Był też kierownikiem redakcji katolickiej Radia Lwów, które – dzięki jego inicjatywie – nadawało audycję Radio chorym (pierwsza audycja 31 października 1930) i transmitowało msze w trzech obrządkach katolickich: łacińskim, greckim i ormiańskim.
W okresie II wojny światowej nauczał w tajnym seminarium duchownym i był aktywnym organizatorem pomocy dla polskich i żydowskich więźniów niemieckich więzień we Lwowie. Współdziałał wówczas z Komitetem Opieki i Pomocy.
Po zakończeniu wojny i wygnaniu Polaków ze Lwowa przybył do Katowic, gdzie od września 1945 działała przeniesiona ze Lwowa krajowa centrala Apostolstwa Chorych[3]. Wznowił też (w 1946) audycje radiowe dla chorych, jednak w 1949 zostały one przez komunistyczne władze zakazane[5].
Dnia 12 kwietnia 1951 roku ks. Rękas obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Warszawskim[6].
Uchwałą Rady Państwa z 19 lipca 1954 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w pracy społecznej[7].
Zmarł 15 lutego 1964. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach[8][9].
Bibliografia autorska
edytuj- 1922 − Zadanie tercjarstwa w czasach obecnych, Kongregacja tercjarska przy Kościele OO. Franciszkanów
- 1931 − Rozmowy z chorymi: SOS sygnał radjowy do chorych i o chorych, Sekretarjatu Apostolstwa Chorych
- 1933 − Wyzwolenie proletarjusza: "Quadragesimo anno" i duszpasterstwo, Apostolstwo Chorych
- 1933 − Chory ma głos... (Referat wygłoszony na posiedzeniu Polskiego Towarzystwa Szpitalnictwa pn. "Międzynarodowy Dzień Szpitalnictwa" w Warszawie, dnia 12-go 1933 roku), Polski Sekretariat Apostolstwa Chorych, Lwów
- 1934 − Duszpasterstwo szpitalne w całokształcie nowoczesnego szpitalnictwa, Apostolstwo Chorych
- 1936 − Rekolekcje chorych, Część 1, Apostolstwo Chorych
- 1936 − Msza święta chorych, Apostolstwo Chorych
- 1939 − Wielki papież Pius XI, Apostolstwo Chorych – Radio dla Chorych
- 1946 − Apostolstwo chorych w Polsce (Wydanie 28 z Biblioteczka Akcji Katolickiej), Naczeln. Instyt. Akcji Katolickiej
- 1946 − Nowoczesne pojęcie Kościoła: na tle Encykliki papieża Piusa XII "Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa", F. Mildner, Londyn
- 1946 − Parafialne nabożeństwo dla chorych: krótka instrukcja, Krajowa Centrala Caritas. Apostolstwo Chorych, Kraków (oprac.)
- 1947 − Chorzy w życiu Kościoła: na podstawie encykliki Piusa XII "Mystici Corporis", Krajowa Centrala Caritas
- 1947 − Kościół i Papież wobec Drugiej Wojny Światowej. Encyklika "Summi Pontificatus" z dnia 20 października 1939 roku, Londyn (oprac.)
- 1949 − Tajemnica cierpienia, Wydawnictwo Apostolstwa Chorych, Katowice
- 1956 − Sakrament chorych, Katolicki Ośrodek Wydawniczy "Veritas"
- 1961 − Watykan i hierarchia kościelna a sprawy chłopskie w Polsce w latach 1914-1936, Wolne Studium Pedagogiczne Towarzystwa Szkoły Świeckiej, Warszawa.
Przypisy
edytuj- ↑ Podleski 2000 ↓, s. 246−247.
- ↑ Antoni Bartoszek, Krzyż prześwietlony światłem, w: "Apostolstwo Chorych", nr 11/2024, s. 33
- ↑ a b Podleski 2000 ↓, s. 247.
- ↑ Podleski 2000 ↓, s. 245.
- ↑ Podleski 2000 ↓, s. 248−249.
- ↑ Rękas Michał (E-ncyklopedia wiedzy o Kościele katolickim na Śląsku). silesia.edu.pl. [dostęp 2024-06-28].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1435.
- ↑ Antoni Wilgusiewicz: Lwowianie i kresowianie na cmentarzach Katowic. Instytut Myśli Polskiej im. Wojciecha Korfantego, 2020-04-10. [dostęp 2020-08-03].
- ↑ Podleski 2000 ↓, s. 249.
Bibliografia
edytuj- Czesław Podleski. Geneza i rozwój Apostolstwa Chorych. „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”. 33, s. 245–252, 2000.
- Bogdan Snoch: Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego. Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 96, 97. ISBN 83-60353-11-5.
- Karolina Lanckorońska: Wspomnienia wojenne : 22 IX 1939 – 5 IV 1945. Kraków: "Znak", 2002. ISBN 83-240-0077-1.
- Pamięci szlachetnej postaci ś. p. Tadeusza Felsztyna. „Biuletyn”. Nr 1 (6), s. 61-62, maj 1964. Koło Lwowian w Londynie.
Linki zewnętrzne
edytuj- Radio w grodzie Orląt. Wrocław: Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, 1998.
- Irena Suchanek: Lwów i Kraków na antenie Polskiego Radia. Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Oddział w Krakowie, 2001.