Marian Rusecki

W 1966 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Bolesława Pylaka. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii Garbów, a następnie w parafii św. Pawła w Lublinie. W 1974 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał doktorat z teologii fundamentalnej na podstawie rozprawy Współczesne dyskusje nad teorią apologetyki, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Eugeniusza Kopcia. W 1976 był stypendystą Institut Catholique w Paryżu, a w 1983 i 1989 – Katolickiego Uniwersytetu w Louvain-la-Neuve. W 1984 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Funkcja motywacyjna cudu w teologii XX wieku. W 1991 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego i tytuł naukowy profesora, w 1994 – profesora zwyczajnego.

W 2014 tygodnik „Gość Niedzielny” podał, że ks. Marian Rusecki był od 1973 tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa (TW „Tadeusz”)^[1].

Od 1974 pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Przez pewien czas pracownik naukowy Katedry Teologii Fundamentalnej i Ekumenicznej Uniwersytetu Szczecińskiego. Specjalizował się w chrystologii fundamentalnej, religiologii, teorii teologii fundamentalnej.

Doprowadził do włączenia teologii do grona dyscyplin naukowych zrzeszonych w Polskiej Akademii Nauk, co znalazło swój finał w utworzeniu w 2003 Komitetu Nauk Teologicznych.

• 1986–1989 oraz 1992–1998 prodziekan Wydziału Teologii KUL
• 1992–2008 dyrektor Instytutu Teologii Fundamentalnej KUL
• 1986–2010 kierownik Katedry Chrystologii Fundamentalnej KUL
• 2010–2012 kierownik Katedry Misjologii KUL
• 2003–2011 przewodniczący Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk

i redaktor naczelny dwóch serii wydawniczych: Studia Nauk Teologicznych PAN oraz Wkład chrześcijaństwa w kulturę polską

• 2005–2012 przewodniczący Stowarzyszenia Teologów Fundamentalnych w Polsce
• 2007–2010 członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów
• 1990–1996 członek Redakcji Naczelnej Encyklopedii Katolickiej
• członek Towarzystwa Naukowego KUL
• członek Lubelskiego Towarzystwa Naukowego
• członek korespondent Pontificia Academia Theologica w Watykanie
• członek Europejskiego Stowarzyszenia Teologów Katolickich
• konsultor Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Nagroda Ministra Edukacji Narodowej (1995), (2008)
• Lubelska Nagroda Naukowa Premium Scientiarum Lublinense (2002)
• Nagroda Rektora KUL (1984), (2001), (2005)
• Honorowy Obywatel Janowa Lubelskiego
• Doktor honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2012)

Autor 35 monografii książkowych, w tym 18 zbiorowych i 17 indywidualnych, ponad 650 artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz encyklopedycznych. Do najważniejszych opracowań zbiorowych można zaliczyć m.in.:

• Cud w myśli chrześcijańskiej, 1991, ISBN 83-86668-61-X,
• Być chrześcijaninem dziś: teologia dla szkół średnich (red.), Redakcja Wydawnictw KUL, Lublin 1992, s. 680, ISBN 83-228-0265-X,
• Cud w chrześcijaństwie, 1996,
• Funkcje cudu, 1997,
• Istota i geneza religii, Verbinum, Warszawa 1989, s. 268, ISBN 83-85009-51-5;1997²,
• Fenomen chrześcijaństwa: wkład w kulturę, 2001,
• Problem cudu w religiach pozachrześcijańskich, 2001,
• Pan zmartwychwstał i żyje: zarys teologii rezurekcyjnej, 2006,
• Traktat o cudzie, 2006
• Traktat o religii, 2007, wyd.Verbinum^[2]
• Traktat o Objawieniu, Wydawnictwo Księży Sercanów, Kraków 2007, ss. 837, ISBN 978-83-7519-029-8

• KUL
• gosc.pl

• Ks. prof. dr hab. Marian Jan Rusecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-12-17] .