Marian Podkowiński

Urodził się 19 kwietnia 1909 w Wilnie, w rodzinie Artura i Emmy^[1]. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim w 1937. Debiutował w 1934 w „Kurierze Porannym”, był następnie m.in. dziennikarzem „Polski Zbrojnej”. W latach 1937–1939 był redaktorem naczelnym biuletynu „Polska Informacja Literacka”. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim, w Zgrupowaniu „Baszta”^[1]. Po kapitulacji powstania w niewoli niemieckiej, w Stalagu IV B Zeithain^[1].

Od 1945 pracował w Polskiej Agencji Prasowej, był m.in. jej korespondentem w Norymberdze, gdzie relacjonował proces zbrodniarzy hitlerowskich przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym. W latach 1947–1948 był korespondentem „Expressu Wieczornego” i „Robotnika” w Berlinie, a następnie – do 1956 r. i ponownie od 1960 do 1968 r. – korespondentem „Trybuny Ludu” w Berlinie i Bonn. W latach 1956–1960 był dziennikarzem tych pism w Waszyngtonie.

Publicysta tygodnika „Świat” (1968–1969), „Perspektyw” (1969–1990), komentator „Rzeczpospolitej” (1982–1989). Członek Rady Krajowej PRON w 1983 roku^[2].

Członek: Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (do 1982), Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (1982–1989, w tym prezes Polskiego Klubu Publicystyki Międzynarodowej w latach 1983–1989^[3].), Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (1990–2006, w tym prezes), Związku Literatów Polskich (1945–1983) i tzw. nowego ZLP (1983–2006), Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych ZAiKS. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. W latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa^[4].

Otrzymał m.in. następujące wyróżnienia i nagrody: Nagroda Klubu Publicystów Międzynarodowych SDP (1972), nagroda resortowa (1974), Nagroda Prezesa RSW „Prasa-Książka-Ruch” (1976)^[5], Nagroda im. Bolesława Prusa (1979), Nagroda im. Wacława Worowskiego (ZSRR, 1987), Nagroda Międzynarodowej Organizacji Dziennikarskiej (1991), Order Budowniczych Polski Ludowej (1984)^[6], Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999)^[7], Order Sztandaru Pracy I i II klasy, Zasłużony Działacz Kultury, Krzyż Kawalerski Orderu Iranu, Złoty Krzyż Orderu Zasługi Austrii, Medal im. Juliusza Fučika (Czechosłowacja), Medal Zasługi (NRD, 1986)^[8].

W 1984 Stefan Kisielewski umieścił go na tak zwanej "liście Kisiela"^[9].

Leopold Tyrmand w swoim Dzienniku 1954 uznaje go za jednego z tzw. „fabrykantów kłamstw”^[10].

Był bratankiem malarza Władysława Podkowińskiego. Mieszkał w Warszawie przy ul. Filtrowej.

• IV Rzesza rośnie (reportaże; Wiedza 1948)
• Pamiętniki Goebbelsa (publicystyka; Książka i Wiedza 1948)
• Trzy miesiące w USA (reportaże; Książka i Wiedza 1949)
• Nowe Niemcy (publicystyka; Książka i Wiedza 1950)
• Za amerykańskim kordonem (publicystyka; Czytelnik 1952)
• W cieniu norymberskiej Temidy. Wrażenia korespondenta z procesu norymberskiego (Czytelnik 1954)
• Waffen SS, prekursor "armii europejskiej" (publicystyka; Polski Instytut Spraw Międzynarodowych 1954)
• Pierścień kardynała (publicystyka; Czytelnik 1955)
• Między Odrą a Renem (publicystyka; Śląsk 1955)
• USA przez zwykłe okulary (publicystyka; Książka i Wiedza 1957)
• Czy zegary NRF chodzą szybciej? (publicystyka; Książka i Wiedza 1959, 1960)
• Na ostrzu noża (publicystyka; Wydawnictwo Łódzkie 1960)
• Erhard i co dalej? (publicystyka; Książka i Wiedza 1965)
• Czekanie na Straussa (publicystyka; Książka i Wiedza 1967)
• Europa Straussa (publicystyka; Książka i Wiedza 1969)
• Konfrontacje z przeszłością. Od Adolfa Hitlera do Adolfa von Thaddena (publicystyka; Książka i Wiedza 1969, 1971)
• Armaty w herbie. Saga rodu Kruppów (publicystyka; Śląsk 1970)
• Niemcy i ja (publicystyka; Książka i Wiedza 1972)
• W kręgu Hitlera (publicystyka; Książka i Wiedza 1975, 1976, 1978, wydanie poszerzone: 1983, 1987, ISBN 83-05-11688-3; wyd. 6 poprawione i uzupełnione: 1995, ISBN 83-05-12694-3)
• Dyliżansem po Warszawie (oprac. graf. Tadeusz Michaluk; Książka i Wiedza 1975, 1987)
• Gdyby Polska nie była uparta (publicystyka; Krajowa Agencja Wydawnicza 1976, 1981, wyd. 3 poprawione i uzupełnione 1989, ISBN 83-03-02829-4)
• Moje spotkania w NRD (publicystyka; Krajowa Agencja Wydawnicza 1977)
• Między Renem a Łabą (Wydawnictwo Poznańskie 1979, ISBN 83-210-0068-1)
• NRD wczoraj i dziś (wespół z Michałem Jaranowskim i Eugeniuszem Możejką; Krajowa Agencja Wydawnicza 1980)
• RFN-realizm i niepokoje (Wydawnictwo Poznańskie 1981, ISBN 83-210-0293-5)
• Gdyby Hitler wygrał wojnę (publicystyka; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1983, 1985, ISBN 83-11-07002-4)
• Po obu stronach Atlantyku (Wydawnictwo Poznańskie 1984, ISBN 83-210-0485-7)
• Róże dla Kaina. W kręgu niemieckiej historii (Państwowy Instytut Wydawniczy 1988, ISBN 83-06-01690-4)
• Norymberga: proces stulecia (Kto Jest Kim 1996, ISBN 83-906213-1-2)

• Janusz Moszczeński, Maria Wągrowska, 50 [pięćdziesiąt] dni grozy (autor posłowia; Krajowa Agencja Wydawnicza 1978)
• Bernt Engelmann, Wielki Federalny Krzyż Zasługi: powieść faktu (autor przedmowy; przekł. z niem. Marek Fijałkowski; wyd. 2: Wydawnictwo Poznańskie 1979, ISBN 83-210-0084-3)
• Günter Wallraff, Wstępniak: człowiek, który był w "Bildzie" Hansem Esserem (autor posłowia; przekł. z niem. Henryk Wandowski; Wydawnictwo Poznańskie 1982, ISBN 83-210-0305-2)
• Rolf Hochhuth, Miłość w Niemczech (autor przedmowy; przekł. z niem. Eugeniusz Wachowiak; Wydawnictwo Poznańskie 1984, ISBN 83-210-0466-0)