Maria Gmytrasiewicz

Absolwentka Technikum Ekonomicznego w Elblągu, w 1963 ukończyła studia na Wydziale Finansów i Statystyki Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (od 1991 Szkoła Główna Handlowa w Warszawie). W SGPiS uzyskiwała stopnie naukowe doktora (1969, na podstawie pracy pt. Problemy ewidencji środków produkcji i ich reprodukcji w księgowości przedsiębiorstw)^[1] i doktora habilitowanego (1979^[2], w oparciu o rozprawę zatytułowaną Teoretyczne podstawy modeli ewidencji księgowej)^[1]. W 1991 otrzymała tytuł profesora nauk ekonomicznych^[3].

Od ukończenia studiów pracowała w SGPiS, a następnie w SGH. Była dyrektorem Instytutu Przetwarzania Danych i Rachunkowości (1989–1991) oraz kierownikiem Katedry Rachunkowości (1991–2012)^[1]. Podejmowała również pracę m.in. w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego, Uczelni Łazarskiego i Wyższej Szkole Finansów i Zarządzania w Warszawie^[3].

Swoje zainteresowania naukowe koncentrowała na ogólnej teorii rachunkowości ze szczególnym uwzględnieniem metodologii, historii oraz funkcji i doktryny rachunkowości. Zajęła się również zagadnieniami rynku kapitałowego oraz tematyką rachunkowości finansowej przedsiębiorstw. Uzyskała członkostwo m.in. w Stowarzyszeniu Księgowych w Polsce, była członkinią Komitetu Standardów Rachunkowości przy Ministerstwie Finansów, a także redaktorem naczelnym „Problemów Rachunkowości” i „Forum Rachunkowości”^[1],

Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[4].

• Rachunkowość Podstawowe założenia i zasady, Warszawa 2008.
• Rachunkowość finansowa, Warszawa 2002.
• Aktywa inwestycyjne przedsiębiorstw, Warszawa, 2002.
• Rezerwy w rachunkowości, Warszawa, 2001.
• Rachunkowość holdingów (współautor), Warszawa, 1996.