Marcos Milinkovic

Rodzice Marcosa Milinkovicia mają pochodzenie chorwackie. Milinkovic mówi po hiszpańsku, portugalsku, włosku, a także w narodowym języku swoich rodziców, chorwackim.

Jest mężem Jeleny, która pochodzi z Serbii. Miał z nią dwoje dzieci: syna Lukę (2004–2017) oraz córkę Duñia (ur. 2008)^[2]. Luka utonął w lipcu 2017 roku podczas wakacji w Chorwacji w trakcie zabawy z kolegami^[3].

Początkowo trenował koszykówkę w Club Sportivo Villa Ballester, jednak w 1987 roku zdecydował się na grę w siatkówkę. Pierwszym seniorskim klubem, w którym występował w latach 1990–1992, był Club Obras Sanitarias. Następnie trafił na dwa sezony do Tomei Livorno Pallavolo - drużyny grającej we włoskiej Serie A2. W 1995 roku przeniósł się do ligi brazylijskiej, gdzie grał kolejno w klubach: Cocamar Parana (1995–1996), Chapecó Santa Catarina (1996–1997) oraz Olympikus (1997–1999). W sezonie 1997/1998 wraz z klubem Olympikus zdobył wicemistrzostwo Brazylii.

Po latach spędzonych w Brazylii powrócił do ligi włoskiej W sezonie 1999/2000 bronił barw Sisley Treviso, z którym zwyciężył w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych oraz zdobył Puchar Włoch. W latach 2000–2003 był zawodnikiem klubu Asystel Milano. W sezonie 2000/2001 doszedł do finału fazy play-off ligi włoskiej. W sezonie 2003/2004 ponownie grał w lidze brazylijskiej - w zespole Unisul - zdobywając mistrzostwo Brazylii.

W latach 2004–2006 występował w Olympiakosie Pirues, z którym w seoznie 2004/2005 zdobył Puchar Top Teams oraz wicemistrzostwo Grecji. W przerwie letniej zagrał w portorykańskim klubie Plataneros de Corozal, z którym zdobył wicemistrzostwo^[4]. W sezonie 2006/2007 bronił barw brazylijskiego klubu Cimed, z którym zdobył wicemistrzostwo Brazylii.

W 2007 roku przeniósł się do Turcji, gdzie grał w İstanbul BBSK. Po sezonie w Turcji powrócił do Argentyny, gdzie występował w La Unión de Formosa (2008–2010) oraz Buenos Aires Unidos (2010–2013). Po sezonie 2012/2013 zakończył karierę zawodniczą^[5].

W latach 1989–1991 grał w reprezentacji Argentyny juniorów. Wraz z juniorską reprezentacją wystartował w Mistrzostwach U-21 Ameryki Południowej w 1990 roku, gdzie zdobył srebrny medal, oraz w Mistrzostwach Świata Juniorów w 1991 roku.

W 1991 roku został powołany do kadry Argentyny na igrzyska panamerykańskie, na których zdobył brązowy medal, oraz na Mistrzostwa Ameryki Południowej, w których reprezentacja Argentyny skończyła na drugim miejscu. W 1995 roku zdobył złoty medal igrzysk panamerykańskich. Uczestniczył trzykrotnie w igrzyskach olimpijskich: w 1996, 2000 i 2004 roku.

Grał również w czterech mistrzostwach świata: w 1994, 1998, 2002 i 2006 roku. Został wybrany MVP Mistrzostw Świata 2002.

W latach 1996–2002 oraz 2006–2007 był w składzie Argentyny na Ligę Światową.

W 2013 roku był drugim trenerem reprezentacji Argentyny. Od grudnia 2013 roku jest trenerem argentyńskiego klubu UNTreF Vóley.

• Igrzyska panamerykańskie
  •   1. miejsce: 1995
  •   3. miejsce: 1991
• Mistrzostwa Ameryki Południowej juniorów
  •   2. miejsce: 1990

• Puchar Europy Mistrzów Klubowych
  •   1. miejsce: 2000
• Puchar Top Teams
  •   1. miejsce: 2005
• Puchar CEV (1980–2007)
  •   3. miejsce: 2002
• Mistrzostwa Argentyny
  •   2. miejsce: 2009, 2013
• Mistrzostwa Brazylii
  •   1. miejsce: 2004
  •   2. miejsce: 1998
  •   3. miejsce: 1999
• Mistrzostwa Grecji
  •   2. miejsce: 2005
  •   3. miejsce: 2006
• Mistrzostwa Portoryka
  •   2. miejsce: 2005
• Puchar Włoch
  •   1. miejsce: 2000

• 1995 – Puchar Świata – Najlepszy punktujący
• 2000 – Igrzyska Olimpijskie – Najlepszy punktujący
• 2002 – Mistrzostwa Świata – MVP
• 2002 – Mistrzostwa Świata – Najlepszy punktujący
• 2005 – Puchar Top Teams – MVP

• Profil zawodnika na stronie FIVB. [dostęp 2018-07-23]. (ang.).
• Profil zawodnika na stronie CEV. [dostęp 2018-07-23]. (ang.).
• Profil zawodnika na stronie ligi włoskiej. [dostęp 2018-07-23]. (wł.).