Maksim Harecki
Maksim Iwanowicz Harecki (biał. Максiм Гарэцкi, ur. 6 lutego 1893 w Małej Bogacówce, pow. mścisławski, zm. 10 lutego 1938) – białoruski działacz polityczny, pisarz, krytyk i historyk literatury.
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
pisarz |
Życiorys
edytuj
W latach 1918–1923 pracował jako nauczyciel w Wileńskim Gimnazjum Białoruskim. Współpracował z kilkoma gazetami. W sierpniu 1921 r. władze Litwy Środkowej zakazały wydawania pisma w języku białoruskim Nasza Dumka, którego redaktorem naczelnym był Maksim Harecki. Rozpoczął on wówczas publikację nowej gazety Biełaruskija Wiedamaści, jednak miała ona już charakter czysto literacki[1].
W 1922 r. został aresztowany i wydalony z obszaru Litwy Środkowej. Od października 1923 r. był wykładowcą języka białoruskiego na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym. Należał do Akademii Nauk. Pracował też w Instytucie Kultury Białoruskiej i Akademii Rolniczej w Horkach. W 1930 r. został ponownie aresztowany i zesłany do posiołka Piesocznaja w obwodzie smoleńskim, niedaleko Kaługi, w głębi Rosji. Powodem aresztowania były podejrzenia o przynależność do Związku Wyzwolenia Białorusi[2].
5 stycznia 1938 skazany na rozstrzelanie. 10 lutego 1938 rozstrzelany, a w 1955 r. zrehabilitowany.
Przypisy
edytuj- ↑ Prasa białoruska pod okiem rosyjskiej i polskiej cenzury, w: Białoruskie Zeszyty Historyczne, t. 5, Białystok 1996. [dostęp 2009-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-18)].
- ↑ Helena Kozłowska, Rozstrzelana inteligencja, Czasopis 01/2003, КАМУНІКАТ (dostęp: 23 kwietnia 2008)
Linki zewnętrzne
edytuj- Maksim Harecki – dzieła w bibliotece Polona