Mały Gerlach, Mały Gierlach (słow. Kotlový štít, dawniej Malý Gerlach, niem. Kleine Gerlsdorfer Spitze, węg. Kis-Gerlachfalvi-csúcs[1], 2601 m n.p.m.) – szczyt w masywie Gerlacha (Gerlachovský štít, 2655 m) w Tatrach Wysokich, kończący jego grań biegnącą od Zadniego Gerlacha (Zadný Gerlach, 2616 m) w grani głównej.

Mały Gerlach
Kotlový štít
Ilustracja
Widok z Doliny Wielickiej
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2601 m n.p.m.

Pierwsze wejście

lata 60. XIX wieku
Martin Spitzkopf

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mały Gerlach”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mały Gerlach”
Ziemia49°09′42″N 20°08′09″E/49,161667 20,135833
Mały Gerlach górujący ponad Kotłem Gerlachowskim

Topografia

edytuj

Pomiędzy głównym wierzchołkiem masywu Gerlacha a Małym Gerlachem znajduje się kilka podrzędnych obiektów:

Mały Gerlach jest szczytem zwornikowym, od jego wierzchołka odchodzą dwie granie, które okalają Gerlachowski Kocioł (Gerlachovský kotol).

Głównym ramieniem jest grań południowo-wschodnia, znajdują się w niej kolejno następujące obiekty:

Bocznym ramieniem jest grań południowo-zachodnia, w której wznoszą się:

Mały Gerlach góruje nad dolinami:

Historia

edytuj

Pierwszego znanego wejścia na Mały Gerlach dokonał pod koniec lat 60. XIX wieku spiskoniemiecki przewodnik Martin Spitzkopf z towarzyszem. Wcześniej mogli tu być myśliwi polujący na kozice. Zimą na szczyt weszli jako pierwsi Josef Bethlenfalvy, Z. Bilek i Alfréd Grósz 19 marca 1928 r.

Nazewnictwo

edytuj

Polska nazwa odnosi się do masywu Gerlacha (Mały Gerlach jest najniższym szczytem w tym masywie), natomiast nazwa słowacka Kotlový štít pochodzi od Kotła Gerlachowskiego. Nazwa Kotłowy Szczyt (spolszczona wersja dzisiejszej słowackiej) była dawniej używana w odniesieniu do najwyższego szczytu masywu Gerlacha. Oboczną formą nazwy szczytu jest Mały Gierlach, utworzona na podstawie nazwy Gierlach (zob. wyjaśnienie w haśle Gerlach).

Przypisy

edytuj
  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.

Bibliografia

edytuj
  • Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
  • Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 114–124.
  • Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.