MS Antoni Garnuszewski

MS Antoni Garnuszewski
	; Model w zbiorach NMM
Bandera	Polska
Numer IMO	7362653
Armator	Polskie Linie Oceaniczne / Uniwersytet Morski w Gdyni
	Dane podstawowe
Typ	statek szkolno-towarowy
	Historia
Stocznia	Stocznia Szczecińska im. Adolfa Warskiego
Data wodowania	22 lutego 1974
Data oddania do eksploatacji	1 lipca 1974
	Dane techniczne
Wyporność	5976 GRT t
Liczebność załogi	179 - stała załoga i studenci
Długość całkowita (L)	122,2 m
Szerokość (B)	17,03 m
Zanurzenie (D)	7,8 m
	Napęd mechaniczny
Silnik	wolnoobrotowy, dwusuwowy Sulzer(inne języki)-Cegielski RND o mocy 5500 KM.M.G.O.
Liczba śrub napędowych	1
Prędkość maks.	15 w.
	Multimedia w Wikimedia Commons

MS Antoni Garnuszewski – statek szkolno-towarowy (drobnicowiec uniwersalny) użytkowany przez Wyższą Szkołę Morską w Gdyni.

Historia

Statek ten został zbudowany w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego i został wprowadzony do służby w roku 1974. Nazwę nadano dla upamiętnienia Antoniego Garnuszewskiego, organizatora i pierwszego dyrektora Szkoły Morskiej w Tczewie. W roku 1991 statek w ciągle idealnym stanie technicznym został sprzedany armatorowi chińskiemu. Według nieoficjalnych źródeł statek uległ spaleniu, bądź został złomowany.

Przeznaczenie statku

Seria statków szkolno-towarowych typu B80, budowana przez Stocznię Szczecińską. Łącznie wybudowano 10 jednostek, bliźniaczy statek MS Antoni Ledóchowski otrzymała Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie. Osiem innych wybudowano dla ZSRR, Bułgarii i Rumunii^[a]. Na bazie kadłubów serii B80 powstały również 2 krążowniki szkolne dla marynarki wojennej ZSRR^{[potrzebny przypis]}. Doktryna wojenna Układu Warszawskiego przewidywała (w wypadku konfliktu zbrojnego z państwami NATO) adaptację statków tej serii do celów szpitalnych. Eksploatowany głównie do rejsów szkoleniowych (na pokładzie znajdowała się również stała załoga PLO) na linii śródziemnomorskiej. Posiadana przez statek klasa lodowa "L2" zadecydowała o dodatkowej funkcji jednostki - statku obsługi logistycznej Stacji Antarktycznej Arctowskiego. Podczas rejsów obsługujących ekspedycje antarktyczne w latach 1977-1988 grupa studencka na pokładzie była ograniczana do 30 bądź 45 osób.

Bogate wyposażenie antenowo-namiarowe statku prowadziło do mylnego klasyfikowania jednostki jako statku szpiegowskiego (rozpoznania radio-elektronicznego).

Wyposażenie

Półautomatyczna stacja meteorologiczna (zdalny pomiar temperatury wody, powietrza, wilgotności powietrza i punktu rosy, wiatru rzeczywistego)
Odbiornik nawigacji satelitarnej systemu "Transit"
Radar z systemem antykolizyjnym (obecnie ARPA),
Odbiorniki wszystkich ówcześnie funkcjonujących systemów hiperbolicznych (OMEGA, DECCA, Loran A, Loran C)
5 radarów (każdy innej firmy)
5 radionamierników
Zestaw odbiorczy map faksymilowych (FAK-P)
Sala wykładowa na 65 miejsc
Czytelnia i biblioteka
Laboratoria

Filatelistyka

Poczta Polska wyemitowała 21 lipca 1980 r. znaczek pocztowy przedstawiający MS Antoni Garnuszewski o nominale 2,5 złotego. Autorem projektu znaczka był Stefan Małecki. Obok statku na znaczku widniał portret kpt. Antoniego Garnuszewskiego. Znaczek pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994 r.^[1].

Uwagi

↑ Dla Bułgarii zbudowano w 1976 „Nikola Waptazarow”, dla Rumunii „Neptun” (Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986, s. 68, 437. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).)

Przypisy

↑ Marek Jedziniak: Z tradycji szkolnictwa morskiego. www.kzp.pl. [dostęp 2018-05-27]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[rum-1] Dla Bułgarii zbudowano w 1976 „Nikola Waptazarow”, dla Rumunii „Neptun” (Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986, s. 68, 437. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).)

[2] Marek Jedziniak: Z tradycji szkolnictwa morskiego. www.kzp.pl. [dostęp 2018-05-27]. (pol.).

[a]