Ludwik Sienicki

Regimentarz dywizji został wzięty do niewoli w czasie wojny z Rosją w 1707 i wraz z bratem stryjecznym Krzysztofem, generałem artylerii, więziony w kilku miastach europejskiej części Rosji. W 1709 zesłany do Tobolska, a później do Jakucka (Krzysztof zmarł w podróży). W 1722 uwolniony, powrócił do kraju. Pod wpływem doświadczeń niewoli podjął po powrocie decyzję o konwersji z kalwinizmu na katolicyzm. W 1754 wydał książkę o pobycie na zesłaniu, gdzie zawarł także liczne obserwacje dotyczące wierzeń oraz życia Jakutów, Czukczów i Kamczadali narodów wschodniej Syberii oraz jej przyrody^[1]. W pracy tej zawarł także obszerne rozważania na temat różnych wyznań chrześcijańskich.

• Ludwik Sienicki, 1754: Dokument osobliwego miłosierdzia boskiego cudownie z kalwińskiey sekty pewnego sługę y chwalcę swego do Kościoła Chrystusowego pociągający, z wykładem niektórych kontrawersyj zachodzących między nauką kościoła powszechnego katolickiego a podaniem wymyślonym rozumem ludzkim luterskiey, kalwińskiey, greckiey i innych w tej księdze wyrażonych y wymienionych sekt; y z wspomnieniem o mniey znanych Moskiewskiego Państwa krainach w pogańskich błędach jeszcze zostających dla duchownego pożytku ludzi w różnych sektach od jedności kościoła powszechnego odpadłych, częścią z uporu, częścią z niewiadomości żyjących, z druku pierwszy raz wychodzący. Drukarnia J.K.M. WW. XX Franciszkanów, Wilno^[2]

• Maciej Iłowiecki: Dzieje nauki polskiej. Warszawa: Interpress, 1981. ISBN 83-223-1876-6.
• Zygmunt Librowicz Polacy w Syberii, 1993. Wyd. Polskie Towarzystwo Ludoznawcze i Stowarzyszenie Wspólnota Polska, Wrocław, str. 37-43.
• Informacje biograficzne w książce Sienickiego (1754)
• [www.portalwiedzy.pan.pl/images/stories/pliki/badania.../2_pamietniki.pdf] - portal wiedzy PAN