Lucjan Muszyński

Ukończył liceum ogólnokształcące w Opocznie, następnie ukończył studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, po których pracował na uczelni jako asystent^[1]. W późniejszym okresie uczył języka polskiego w szkole podstawowej nr 188 w Łodzi, był dyrektorem Społecznego Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi oraz pracował jako kierownik Referatu Organizacyjnego, a później główny specjalista w Delegaturze Łódź-Śródmieście Urzędu Miasta Łodzi^[2].

W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność” – był jej przewodniczącym w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Łódzkiego (1980-1990). W czasie stanu wojennego oraz po nim prowadził działalność konspiracyjną – zajmował się nielegalnym kolportażem – odbierał paczki z punktu kolportażowego na wydział filologiczny. Brał udział w manifestacjach majowych w latach w 1982–1983. Był radnym Rady Miejskiej w Łodzi – w latach 1990–1994 z KPN, 1994–1998 z ŁPO, w latach 1998–2002 z AWS. W I Kadencji Rady Miejskiej w Łodzi był przewodniczącym Komisji Nauki, Oświaty i Wychowania oraz Komisji ds. Nazewnictwa Ulic. Był zaangażowany w dekomunizację ulic, przyczyniając się do zmian nazw wielu z nich^[1].

Muszyński w latach 80. XX w. rozpoczął działalność w harcerstwie, osiągając stopień harcmistrza^[1]. Ze względu na swoje dzieci zaangażował się w działalność Ośrodku Szczepów „Za Torem” im. hm. A. Kamińskiego oraz w Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego oraz udzielał się w łódzkim Duszpasterstwie Harcerek i  Harcerzy przy kościele jezuitów^[3]. Ponadto współredagował periodyk „Czuwajmy” – pisał w nim pod pseudonimem Stefan Konarski. Uczestniczył w harcerskiej Białej Służbie w miejscach wizyt papieża Jana Pawła II^[1].

Był także starszym inspektorem Związku Strzeleckiego „Strzelec”, współorganizował święta i rocznice patriotyczne w Łodzi oraz województwie łódzkim. Był pełnomocnikiem prezydenta Łodzi Jerzego Kropiwnickiego ds. Obchodów Świąt i Rocznic Narodowych (2003–2010), a także prezesem Społecznego Komitetu Pamięci Józefa Piłsudskiego^[1], dzięki jego zaangażowaniu w 1977 odsłonięto pomnika Józefa Piłsudskiego przed Łódzkim Domem Kultury^[2]. Był wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich i ich Rodzin, członkiem Ogólnopolskiego Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna 1939”, wiceprzewodniczącym Łódzkiego Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Komunizmu, należał do Solidarności (1980–1990)^[1].

Muszyński miał żonę Jadwigę, z którą miał córkę Aleksandrę i syna Andrzeja^[2]. Mieszkał przy ul. Rojnej 60 na Teofilowie w Łodzi^[3].

Został pochowany na Cmentarzu w Łodzi-Łagiewnikach przy głównej alei wejściowej od ulicy Okólnej^[1].

Z inicjatywy Adama Przepałkowskiego – przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Legionistów i ich Rodzin imieniem Lucjana Muszyńskiego Rada Miejska w Łodzi nazwała rondo na Teofilowie przy ul. Rojnej^[3].

• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal „Pro Memoria”,
• Brązowy medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• „Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,
• Nagroda Honorowa „Świadek Historii”,
• Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”,
• Odznaka „Honoris Gratia”.
• oraz medale Strykowa, Szydłowca i inne wyróżnienia od organizacji samorządowych i pozarządowych^[1].