Lothar von Arnauld de la Perière
Lothar von Arnauld de la Perière (ur. 18 marca 1886 w Poznaniu, zm. 24 lutego 1941 w Le Bourget) – niemiecki wojskowy, oficer Kaiserliche Marine, Reichsmarine i Kriegsmarine, podczas I wojny światowej, jako dowódca U-Bootów, zatopił 194 statki o łącznym tonażu 453 716 BRT oraz dwa małe okręty wojenne, co uczyniło go największym asem broni podwodnej wszech czasów.
| 194 zwycięstwa | |
| |
 Vizeadmiral
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 lutego 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1903–1941 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
           
| |
Życiorys
edytujLothar von Arnauld de la Perière urodził się w pruskim Poznaniu, w rodzinie o francuskich korzeniach i tradycjach służby wojskowej. Do Kaiserliche Marine wstąpił w 1903 roku, służył między innymi na krążowniku „Emden” i w sztabie generalnym[1]. W 1914 roku awansował do stopnia kapitana marynarki (Kapitänleutnant)[2]. Po wybuchu I wojny światowej został skierowany do szkoły broni podwodnej w Kilonii, dla odbycia kursu dowódców U-Bootów[3]. Wysłano go do Cattaro nad Morzem Adriatyckim, gdzie 15 listopada 1915 roku przejął od Waldemara Kophamela dowodzenie nad U-35, działającym w składzie niemieckiej flotylli, w oparciu o austriackie bazy na Adriatyku i Morzu Śródziemnym[1].
W trakcie swych 14 śródziemnomorskich patroli na U-35 Arnauld de la Perière zatopił łącznie 189 statków różnej wielkości i dwie kanonierki przeciwnika[3] (według innych źródeł było to 10[1] lub 15[2] patroli i 188[1] zatopionych statków), w większości ogniem artyleryjskim bądź przez założenie ładunków wybuchowych po abordażu jednostki[1]. Najbardziej udany był patrol pomiędzy 26 lipca a 20 sierpnia 1916 roku w zachodniej części Morza Śródziemnego, podczas którego U-35 zniszczył 54 statki parowe i żaglowce, co przyniosło jego dowódcy odznaczenie Pour le Mérite[3]. Odwołany do Niemiec w początkach 1918 roku, objął dowodzenie krążownikiem podwodnym U-139, na którym odbył jeden patrol bojowy na Oceanie Atlantyckim, zatapiając kolejne pięć statków[3].
Ogólny tonaż zatopionych jednostek (bez dwóch kanonierek o łącznej wyporności około 2500 ton[2][3]) osiągnął 453 716 (453 368[2]) BRT, co czyni Arnaulda de la Perière'a najbardziej skutecznym dowódcą okrętu podwodnego w historii[3]. Po zakończeniu wojny pozostał w służbie w Reichsmarine. Między wrześniem 1928 a październikiem 1930 roku był dowódcą szkolnego krążownika „Emden”, na którym odbył roczny rejs dookoła świata i drugi długi rejs szkolny[4]. Przeszedł w stan spoczynku w 1931 roku, w stopniu komandora (Kapitän zur See). W latach 1932–1938 był wykładowcą w akademii tureckiej marynarki wojennej[3]. Powrócił do aktywnej służby po wybuchu II wojny światowej, w stopniu kontradmirała (Konteradmiral)[2], jako komendant obszarów morskich w Belgii i Holandii, następnie w Bretanii i zachodniej Francji[3]. Awansowany 1 lutego 1941 roku do stopnia wiceadmirała (Vizeadmiral)[2], został mianowany dowódcą obszaru południowo-wschodniego (Admiral Südost), ale przed objęciem stanowiska zginął w katastrofie lotniczej na lotnisku Le Bourget pod Paryżem. Został pochowany na Cmentarzu Inwalidów w Berlinie[3].
W trakcie swej służby był odznaczony między innymi: Pour le Mérite (1916), Krzyżem Żelaznym I i II klasy, Krzyżem Zasługi Wojennej, Orderem Rodu Hohenzollernów, pruskim Orderem Korony, Krzyżem Hanzeatyckim miasta Hamburga, austriackimi Orderem Leopolda, Orderem Żelaznej Korony i Krzyżem Zasługi Wojskowej oraz osmańskimi Medalem Wojennym i Medalem Imtiyaz[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e William H. Langenberg: The U-Boat Ace of Aces. „Sea Classics”. May 2004. ISSN 0048-9867.
- ↑ a b c d e f g WWI U-boat commanders: Lothar von Arnauld de la Perière, Kapitänleutnant, w: uboat.net [dostęp 2011-09-27]
- ↑ a b c d e f g h i Paul G. Halpern: Arnauld de la Perière, Lothar von (1886–1941) [w:] Spencer C. Tucker (red.): Naval Warfare. An International Encyclopedia. Santa Barbara, CA: 2002. ISBN 1-57607-740-3.
- ↑ Maciej Sobański. Niemiecki krążownik lekki Emden (III). Część II. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2004. XIV (66), s. 22, 2004. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.