Liza Minnelli

aktorka i piosenkarka amerykańska

Liza May Minnelli (ur. 12 marca 1946 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, piosenkarka, tancerka i choreografka.

Liza Minnelli
Ilustracja
Liza Minnelli (1973)
Imię i nazwisko

Liza May Minnelli

Data i miejsce urodzenia

12 marca 1946
Los Angeles

Zawód

aktorka, piosenkarka, tancerka, choreografka

Współmałżonek

Peter Allen
(1967–1974; rozwód)
Jack Haley
(1974–1979; rozwód)
Mark Gero
(1979–1992; rozwód)
David Gest
(2002–2007; rozwód)

Lata aktywności

od 1949

Życiorys

edytuj

Okres debiutu

edytuj

Urodziła się w Hollywood jako córka reżysera Vincente Minnellego i aktorki Judy Garland[1]. Zadebiutowała na ekranie w wieku trzech lat, w końcowej scenie filmu In the Old Good Summertime, w którym główną rolę zagrała jej matka.

Jako nastolatka występowała w musicalach wystawianych na Broadwayu, zdobywając uznanie krytyki i publiczności. W 1964 rozpoczęła karierę muzyczną, podpisując kontrakt z wytwórnią Capitol Records. W tym samym roku wystąpiła u boku swojej matki na jej koncercie w London Palladium[1]. Kilka miesięcy później wydała swój debiutancki album pt. Liza! Liza!, który rozszedł się w prawie półmilionowym nakładzie.

Przełomem w jej karierze aktorskiej była rola w filmie Alana J. Pakuli Bezpłodna kukułka (1969), za którą otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara. W następnym roku podpisała kontrakt z nową wytwórnią i nagrała album pt. Come Saturday Morning.

Lata 70.

edytuj

W 1972 odniosła światowy sukces dzięki roli w musicalu Kabaret. Film stał się kasowym przebojem i jednym z kultowych obrazów dekady. Minnelli za rolę Sally Bowles otrzymała Oscara, stając się pierwszą osobą w historii tej nagrody, której rodzice również byli jej laureatami[2]. Za występ w Kabarecie zdobyła także Złoty Glob. Była pierwszą artystką, której wizerunek w tym samym tygodniu zdobił okładki pism „Time” i „Newsweek”. Ścieżka dźwiękowa do Kabaretu, na której Minelli wykonała kilka utworów, dotarła do pierwszej „20” amerykańskiej listy przebojów i zyskała status złotej płyty.

Również w 1972 poprowadziła własny program telewizyjny Liza With a Z, za który odebrała wiele nagród, m.in. Emmy i Tony. Nagrana do programu ścieżka dźwiękowa była pierwszą platynową płytą w karierze artystki.

W kolejnych latach koncentrowała się głównie na wydawaniu płyt i trasach koncertowych. W 1973 wydała album studyjny pt. The Singer, a w 1974 – koncertową płytę pt. Live At The Winter Garden. W 1976 zagrała u boku Roberta De Niro w filmie New York, New York, w którym zaśpiewała tytułowy przebój. W 1977 wydała album pt. Tropical Nights. Następnie skoncentrowała się na występach na Broadwayu, gdzie zagrała m.in. w przedstawieniach Chicago i The Act.

Lata 80. i 90.

edytuj
 
Minnelli (2008)

W 1981 zagrała rolę w filmie Artur. W 1985 Minnelli otrzymała swój drugi Złoty Glob za rolę w telewizyjnym filmie A Time To Live. W 1989 podjęła współpracę z duetem kompozytorsko-producenckim Pet Shop Boys, z którym nagrała album pt. Results. Album stał się przebojem w Wielkiej Brytanii, a pochodząca z niego kompozycja „Losing My Mind” dotarła do TOP 10 brytyjskich list przebojów.

W 1990 otrzymała specjalną nagrodę Grammy za całokształt twórczości muzycznej. W tym samym roku nagrała koncertową płytę pt. Liza Stepping Out Radio City Music Hall. 20 kwietnia 1992 wystąpiła podczas koncertu The Freddie Mercury Tribute Concert na stadionie Wembley w Londynie, wykonując piosenkę zespołu QueenWe Are the Champions” w hołdzie Freddiemu Mercury’emu[3]. W 1995 nagrała album pt. Gently zawierający jej interpretacje jazzowych standardów. Za album została nominowana do nagrody Grammy.

W 1999 powróciła z show Minnelli on Minnelli, w którym wykonywała utwory z filmów swojego ojca. Jako że liczne choroby odcisnęły swoje piętno na jej głosie, program otrzymał słabe recenzje i szybko zszedł ze sceny. Równie chłodno został przyjęty jej album o tym samym tytule[2].

Za sprawą swojego impresario, Davida Gesta, przeszła na dietę oraz zaczęła uczęszczać na lekcje śpiewu i tańca, a w 2002 powróciła w dobrej formie z przedstawieniem estradowym pt. Liza’s Back[2].

Od 2001

edytuj

W 2001 wystąpiła gościnnie podczas koncertu Michael Jackson – 30th Anniversary Concert w Madison Square Garden z okazji 30-lecia kariery artystycznej Michaela Jacksona, śpiewając piosenkę artysty „You Are Not Alone”. Od 2003 do 2013 roku występowała gościnnie w nagrodzonym Emmy sitcomie telewizyjnym Bogaci bankruci jako Lucille Austero[4].

W 2004 i 2005 została uznana za najgorzej ubraną gwiazdę Hollywood. W 2006 wystąpiła gościnnie w piosence „Mama” z albumu rockowego zespołu My Chemical Romance.

W 2008 wystąpiła z przedstawieniem Liza’s At The Palace, w którym zaprezentowała się wraz z grupą tancerzy piosenki swojej matki chrzestnej, Kay Thompson. W 2009 wydała album o tym samym tytule, za który otrzymała nagrodę Tony i nominację do nagrody Grammy. W 2010 pojawiła się gościnnie w filmie Seks w wielkim mieście 2, w którym wykonała cover przeboju Beyoncé Single Ladies (Put a Ring on It)[5].

W 2022 podczas 94. ceremonii wręczenia Oscarów ogłaszała laureata nagrody w kategorii najlepszy film[6]. W 2024 premierę miał poświęcony jej postaci film dokumentalny Liza: A Truly Terrific Absolutely True Story[7].

Dyskografia

edytuj

Filmografia

edytuj
Filmy fabularne
  • 1949: Dziewczyna z Chicago (In the Good Old Summertime) jako Dziecko (niewymieniona w czołówce)
  • 1965: The Dangerous Christmas of Red Riding Hood jako Mały Czerwony Kapturek
  • 1967: Charlie Bubbles jako Eliza
  • 1969: Bezpłodna kukułka (The Sterile Cuckoo) jako Pookie (Mary Ann) Adams
  • 1970: Tell Me That You Love Me, Junie Moon jako Junie Moon
  • 1972: Kabaret (Cabaret) jako Sally Bowles
  • 1974: Journey Back to Oz jako Dorotka
  • 1975: Szczęściara (Lucky Lady) jako Clarie
  • 1976: Kwestia czasu (A Matter of Time) jako Nina
  • 1977: New York, New York jako Francine Evans
  • 1981: Artur (Arthur) jako Linda Marolla
  • 1985: Czas na życie (A Time to Live) jako Mary-Lou Weisman
  • 1987: Pinocchio and the Emperor of the Night (głos)
  • 1988: Sam Found Out: A Triple Play jako Trzy postacie
  • 1988: Artur 2 (Arthur 2: On the Rocks) jako Linda Marolla Bach
  • 1988: Gliniarz do wynajęcia (Rent-a-Cop) jako Della
  • 1991: Stepping Out jako Mavis Turner
  • 1994: Test prawdy (Parallel Lives) jako Stevie Merrill
  • 1995: Walc z West Side’u (The West Side Waltz) jako Cara Varnum
  • 2006: Niespełnione pragnienia (The Oh in Ohio) jako Alyssa Donahue
  • 2010: Seks w wielkim mieście 2 jako ona sama
Seriale telewizyjne
  • 1964: Mr. Broadway jako Minnie
  • 1968: That’s Life
  • 1984: Faerie Tale Theatre jako Księżniczka Alecia
  • 2003-2005: Bogaci bankruci (Arrested Development) jako Lucille Austero
  • 2006: Prawo i porządek: Zbrodniczy zamiar (Law & Order: Criminal Intent) jako Beth Harner

Przedstawienia sceniczne

edytuj
  • 1963: Best Foot Forward
  • 1965: Flora the Red Menace
  • 1974: Liza
  • 1975: Chicago
  • 1978: The Act
  • 1984: The Rink
  • 1995: Victor/Victoria
  • 1999: Minnelli on Minnelli
  • 2008: Liza’s At The Palace

Nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Tomasz Raczek: Karuzela z madonnami. Instytut Wydawniczy Latarnik, 2003, s. 258–259. ISBN 83-917-891-2-8.
  2. a b c Tomasz Raczek: Karuzela z madonnami. Instytut Wydawniczy Latarnik, 2003, s. 261. ISBN 83-917-891-2-8.
  3. Tomasz Raczek: Karuzela z madonnami. Instytut Wydawniczy Latarnik, 2003, s. 260. ISBN 83-917-891-2-8.
  4. https://screenrant.com/arrested-development-season-4-liza-minnelli/
  5. 'Sex and the City 2' amazingness: Liza Minnelli does her version of 'Single Ladies' [online], EW.com [dostęp 2024-07-07] (ang.).
  6. WATCH: Lady Gaga helps Liza Minnelli present best picture at 2022 Oscars, whispers 'I got you' [online], ABC7 Los Angeles, 28 marca 2022 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
  7. Owen Gleiberman, ‘Liza: A Truly Terrific Absolutely True Story’ Review: Liza Minnelli’s Life Proves as Radiant as Her Art in Bruce David Klein’s Scintillating Documentary [online], Variety, 19 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-07].

Bibliografia

edytuj
  • Freedland, Michael (2003). Liza, with a 'Z': The Traumas and Triumphs of Liza Minnelli. Pavilion Books, 270 pages, ill. ISBN 978-1-8610-5681-8
  • Leigh, Wendy (1993). Liza: Born a Star. Dutton, 304 pages. ISBN 978-0-5259-3515-5
  • Mair, George (1996). Under the Rainbow: The Real Liza Minnelli. Carol Publishing, 248 pages, ill. ISBN 978-1-5597-2312-1
  • Schechter, Scott (2004). The Liza Minnelli Scrapbook. Kensington Books/Citadel Press, 227 pages. ISBN 978-0-8065-2611-9
  • Spada, James (1983). Judy and Liza. Doubleday & Co., 232 pages. ISBN 978-0-2839-8993-3

Linki zewnętrzne

edytuj