Leonard z Limoges
Święty Leonard z Limoges lub święty Leonard z Noblac (ur. ok. 466, zm. 6 listopada ok. 559) – rycerz frankoński, pustelnik; jeden z najpopularniejszych świętych Kościoła katolickiego w Europie Zachodniej w średniowieczu; patron dobrego porodu, położnych, więźniów, jeńców, chorych i zagrożonych napadem lub kradzieżą.
 św. Leonard (pośrodku) ze św. Sebastianem i św. Katarzyną na obrazie z XV wieku | |
| Data urodzenia |
ok. 466 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 listopada ok. 559 |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
łańcuch, skruszone kajdany, koń, kwiat w ustach |
| Patron |
dobrego porodu, położnych, więźniów, jeńców, chorych, zagrożonych napadem lub kradzieżą. |
Życiorys
edytujWykazy hagiograficzne znają 6 świętych i 2 błogosławionych o tym imieniu. Wśród nich 3 pustelników i opatów. Nasz święty był wśród ludu najwięcej znany i popularny. Do Martyrologium Rzymskiego umieścił św. Leonarda z Limoges kardynał Cezary Baroniusz na podstawie świadectwa św. Bedy i bł. Adona. Wspomnienie o św. Leonardzie znajdziemy także w Historii napisanej przez Ademara z Chabannes ok. roku 1028. Pochodził ze znakomitej rodziny frankońskiej, zaprzyjaźnionej z królem Franków Chlodwigiem. Ten zgodził się być nawet ojcem chrzestnym św. Leonarda. Wychował się u biskupa Reims św. Remigiusza. Potem został pustelnikiem. Ofiarowanej przez Chlodwiga godności biskupiej nie przyjął. Zamieszkał w puszczy leśnej w pobliżu swojego rodzinnego miasta. Św. Leonard zmarł prawdopodobnie 6 listopada 559 roku. Grób jego stał się natychmiast miejscem pielgrzymek. Święty należał do najpopularniejszych świętych w Europie w wiekach średnich: we Francji, w Anglii, Niemczech, Austrii, w Bawarii, w Szwecji i w Polsce.
W ikonografii atrybutami św. Leonarda są: łańcuch, skruszone kajdany, koń, kwiat w ustach. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 6 listopada.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Wincenty Zaleski SDB: Święci na każdy dzień. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie, 2008, s. 1003-1004. ISBN 978-83-7201-353-8.