Leon Morawski

Przez wiele lat zajmował odpowiedzialne stanowiska w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego. W latach 60. sprawował nadzór z ramienia GZP WP nad przymusowym poborem kleryków do służby zasadniczej w kompaniach karnych LWP^[2]. W 1967 był szefem oddziału I w Zarządzie I (organizacyjnym) GZP WP^[3]. Brał udział w przeprowadzaniu czystek antysemickich w Wojsku Polskim w latach 1967-1968, m.in. w dowództwie Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. W 1967 wraz z gen. bryg. Janem Czaplą oraz szefem Sekretariatu szefa GZP WP płk. Ludwikiem Boskiem opracował dokument Niektóre problemy powstania i rozwoju LWP, wskazujący oficerów pochodzenia żydowskiego sprawujących kierownicze funkcje w ludowym Wojsku Polskim od 1943 roku^[4].

W 1968 roku był sekretarzem Wojskowego Komitetu Budowy Szkół^[5]. Wraz z płk Czesławem Kiszczakiem oraz płk Wacławem Jagielnickim wchodził w skład specjalnej komisji do zbadania nadużyć spowodowanych przez byłego attaché wojskowego PRL w Londynie pułkownika Mieczysława Romana^[6].

Od 1972 do 1990 był szefem Zarządu Wydawnictw, Drukarń i Zaopatrzenia GZP WP^[7]. Wchodził również w skład Rady Patronackiej Muzeum Drukarstwa Warszawskiego^[8].

W 1970 Zarząd Propagandy i Agitacji GZP WP wydał opracowanie jego autorstwa pod tytułem Żołnierze ludowego Wojska Polskiego w społecznej służbie dla kraju.

Członek PZPR, wielokrotnie wybierany do władzy partyjnych Instytucji Centralnych MON.

W 1982 roku odznaczony przez I sekretarza KC PZPR gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego Orderem Sztandaru Pracy II klasy. W 1987 otrzymał Złoty Medal „Za Zasługi w Umacnianiu Przyjaźni PRL-ZSRR” (1987, TPPR)^[9], a w 1968 Złote odznaczenie im. Janka Krasickiego (1968)^[10].

Od 1990 w stanie spoczynku.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A34-2-23)^[11].