Lehi (prorok)

Lehi miał być Izraelitą z plemienia Manassesa, żyjącym w Jerozolimie za panowania króla Sedecjasza^[2][3].

Pierwsza Księga Nefiego (pierwsza z ksiąg składających się na Księgę Mormona) opisuje, jak na wezwanie Boga Lehi opuścił Jerozolimę w towarzystwie Ismaela, Zorama oraz ich rodzin. Wspólnie mieli podróżować na południe, przez Półwysep Arabski, aż do miejsca zwanego Nahom, gdzie miało dojść do śmierci i pochówku Ismaela^[4]. Stamtąd mieli udać się na wschód, do położonego nad morzem miejsca o nazwie Obfitość^[5]. Tam miał powstać statek, którym Lehi i osoby mu towarzyszące popłynęli do Ameryki^[6].

Lehi miał mieć sześciu synów: Lamana, Lemuela, Sama, Nefiego, Jakuba i Józefa. Laman i Nefi są uznawani przez mormonów za przodków dwóch ludów, mających zamieszkiwać starożytny kontynent amerykański – Lamanitów i Nefitów^[2].

Zgodnie z wierzeniami mormonów po raz pierwszy zaproponowanymi w latach 70. XX wieku Chirbet Beit Lehi miałoby być domem Lehiego przed jego przeniesieniem się do Jerozolimy^[7].

Słowo lehi (lechi) to transliteracja hebrajskiego słowa לֶחִי, oznaczającego szczękę. W Biblii występuje ono jako określenie kości lub jako nazwa własna. Mianem Lechi określa się między innymi miejsce opisanej w Księdze Sędziów (Sdz 15) bitwy między Filistynami a Samsonem, gdzie ten ostatni miał zabić tysiąc mężów z pomocą oślej szczęki^[8].

Imieniem Lehiego nazwano następujące miejsca w USA:

• miasto w stanie Utah,
• miasto w stanie Arizona (obecnie część miasta Mesa)^[9].