Krystyna Pawłowicz

W młodości uprawiała dyscypliny lekkoatletyczne, w tym biegi oraz rzuty oszczepem i dyskiem. W rzucie oszczepem zdobyła mistrzostwo Mazowsza młodzików. Osiągała dobre wyniki także w biegach sprinterskich^[1][2][3].

W 1976 ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego^[3]. Podczas studiów należała do Socjalistycznego Związku Studentów Polskich^[4].

Następnie została nauczycielką akademicką na uczelni. Przez dwa lata pracowała w Zakładzie Prawa Rolnego, po czym przez ponad 30 lat była pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Zakładzie Administracyjnego Prawa Gospodarczego i Bankowego Instytutu Nauk Administracyjno-Prawnych na WPiA UW^[5]. Przez kilka lat współpracowała w ramach Instytutu Nauk Prawnych PAN z Ludwikiem Barem^[5]. W 1979 ukończyła aplikację sędziowską^[5][3]. W 1986 uzyskała stopień doktora nauk prawnych w zakresie prawa administracyjnego, a w 2005 habilitowała się na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej Przedsiębiorca wobec Najwyższej Izby Kontroli. Studium publicznoprawne^[6].

W latach 2007–2011 była zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego, zaś w latach 2011–2012 na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz kierownika Katedry Publicznego Prawa Gospodarczego na Wydziale Prawa i Administracji tej uczelni^[7]. W latach 2007–2018 była nauczycielką akademicką Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Ostrołęce^[8][9][10].

Od 1980 do 1981 była członkinią Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego^[11]. Brała udział w rozmowach Okrągłego Stołu po stronie solidarnościowej w ramach podzespołu ds. organizacji społecznych^[12], zajmującego się projektem ustawy o zgromadzeniach^[5], której była współautorką. Od 1989 była ekspertką Sejmu i Senatu w zakresie prac legislacyjnych. Współtworzyła działającą na zapleczu prezydenta Lecha Wałęsy Partię Victoria^[13]. W okresie rządu Jana Olszewskiego działała jako doradcczyni prawna ministra i Biura Prasowego Rządu^[5]. Przygotowała ok. 50 opinii i ekspertyz prawnych na zlecenie Sejmu i Senatu, Kancelarii Prezydenta RP oraz centralnych i naczelnych organów państwowych^[3][5]. Jest autorką i współautorką ok. 90 publikacji naukowych, w tym książek i artykułów naukowych, a także współautorką podręcznika akademickiego Prawo gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne. Wydała Raport dla rządu o centralnych organach administracji rządowej, opublikowany przez Urząd Rady Ministrów w 10 zeszytach w latach 1995–1996^[5].

Od kwietnia 2001 do czerwca 2002 zasiadała w radzie nadzorczej PZU Życie^[14][15].

14 listopada 2007 Sejm wybrał ją na stanowisko członkini Trybunału Stanu na czteroletnią kadencję 2007–2011. Rekomendującym klubem parlamentarnym było Prawo i Sprawiedliwość. W 2008 publicznie zakwestionowała zgodność traktatu lizbońskiego z Konstytucją RP^[16]. Od września 2009 do marca 2010 zasiadała w radzie nadzorczej Telewizji Polskiej^[3].

Publikowała artykuły prawne i publicystyczno-naukowe w „Rzeczpospolitej”, „Życiu Gospodarczym”^[5][3]. Została także publicystką „Naszego Dziennika”, Radia Maryja (m.in. w ramach audycji Myśląc Ojczyzna^[17]) i „Rzeczy Wspólnych”.

W wyborach parlamentarnych w 2011 była kandydatką bezpartyjną i liderką listy PiS do Sejmu w okręgu siedleckim. Uzyskała mandat poselski, otrzymując 20 681 głosów^[18]. Została przedstawicielką Sejmu VII kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa^[19]. W toku kadencji zyskała rozgłos medialny, m.in. przedstawiając w styczniu 2013 stanowisko Klubu Parlamentarnego PiS w sprawie poselskich projektów ustaw dotyczących związków partnerskich^[20]. W 2015 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (dostała 18 070 głosów)^[21]. Zasiadła w prezydium klubu PiS, a także została przedstawicielką Sejmu VIII kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa^[19].

Pod koniec 2018 ogłosiła na swoim profilu na Twitterze, że jesienią 2019 z końcem kadencji parlamentu wycofa się z życia politycznego, co było szeroko komentowane w mediach^[22]. Nie kandydowała w wyborach parlamentarnych w 2019. W październiku 2019 posłowie Prawa i Sprawiedliwości zgłosili jej kandydaturę na sędziego Trybunału Konstytucyjnego^[23]. Kandydaturę tę ponowiono w Sejmie IX kadencji. 21 listopada 2019 została wybrana głosami posłów klubu Prawa i Sprawiedliwości na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego^[24]. 5 grudnia złożyła ślubowanie, rozpoczynając dziewięcioletnią kadencję^[25].

22 października 2020 była w składzie orzekającym Trybunału Konstytucyjnego, w którym TK wydał wyrok o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej wykonywania aborcji z powodu ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu^[26]. Wyrok Trybunału doprowadził do licznych protestów przeciwko zmianie przepisów aborcyjnych na ogólnokrajową skalę^[27][28][29].

Córka Leona Pawłowicza i jego drugiej żony, Krystyny z d. Gawrońskiej^[32]. Jest niezamężna i bezdzietna^[33]. Przez wiele lat opiekowała się swoimi ciężko chorymi na nowotwory rodzicami. Mieszka w Warszawie.

Krystyna Pawłowicz zyskała popularność ze względu na ekscentryczny wizerunek i kontrowersyjne wypowiedzi, które przez wielu komentatorów były uznawane za mowę nienawiści^{[34][35][36][37][38][39]}. W latach 2012–2018 Komisja Etyki Poselskiej wielokrotnie zwracała Pawłowicz uwagę^{[40][41][42][43][44]}, a także udzielała upomnienia^[45][46][47] oraz nagany za naruszenie zasady dbałości o dobre imię Sejmu^[48][49][50].

• Przedsiębiorca wobec Najwyższej Izby Kontroli: studium publicznoprawne, Liber, Warszawa 2005, ISBN 83-7206-114-9.
• Wolność gospodarcza, [w:] Prawo Gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1998, s. 53–80.
• Bez cenzury. O prawie i Unii Europejskiej [rozmawiał Łukasz Żygadło], Bollinari Publishing House – Polska Księgarnia Narodowa, Warszawa 2015, ISBN 978-83-63865-97-9.

• Druk sejmowy nr 3 z biogramami kandydatów do Trybunału Stanu z 7 listopada 2007. [dostęp 2012-03-01].
• Dr hab. Krystyna Pawłowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-03-01] .
• Bibliografia Uniwersytetu Warszawskiego – Wyszukiwarka publikacji. icm.edu.pl. [dostęp 2013-02-23].
• Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-09-25].

• Krystyna Pawłowicz – strona prywatna. [dostęp 2013-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-15)].
• Wykaz publikacji i innych prac naukowych. Krystyna Pawłowicz, ur. 14 kwietnia 1952. docplayer.pl, grudzień 2009. [dostęp 2017-04-21].