Krokiew (budownictwo)
Krokiew – belka dźwigająca bezpośrednio pokrycie dachu, ustawiona prostopadle do okapu[1]. Pochyła belka więźby dachowej[2], najczęściej drewniana, oparta na murłacie lub oczepie. Do krokwi, zwykle wzmocnionych jętkami, przytwierdza się łaty lub płatwie, na których kładzie się pokrycie dachowe. W budynkach o małej rozpiętości krokwie stanowią nieraz jedyną konstrukcję nośną dachu jednospadowego, w innych rozwiązaniach krokwie mogą wchodzić w skład więzarów dachowych lub tylko podtrzymywać pokrycie dachowe, przekazując jego ciężar na znajdujące się pod nim elementy konstrukcyjne[1]. Przekroje krokwi są zazwyczaj prostokątne. W konstrukcji tradycyjnej stosowano krokwie o wymiarach 7 × 14 cm lub 8 × 16 cm; w konstrukcjach współczesnych zalecane są przekroje bardziej smukłe 5 × 14 cm, 5 × 16 cm, a nawet 5 × 20 cm[1].
Typy krokwi:
- główna – tworzy ramiona wiązara ciesielskiego
- czołowa – krokiew główna wspierająca krótsze połacie w dachach wielospadowych
- koszowa – podpiera kosz (krokwie kulawkę[1]) dachu wielopołaciowego[2]
- narożna (krawężnica) – podpiera kalenicę narożną dachu wielopołaciowego[2]
- kulawka – w dachu wielopołaciowym krótsza krokiew oparta na krokwi narożnej lub koszowej[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Mała encyklopedia rolnicza, Warszawa: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964, s. 322.
- ↑ a b c Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. nowe, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 213, ISBN 83-01-11785-0, OCLC 35659558.