Wikipedia

Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów

Kongregacja Ewangelizacji Narodów i Krzewienia Wiary (łac. Congregatio pro Gentium Evangelizatione) do 1988 – Kongregacja Rozkrzewiania Wiary (łac. Congregatio de Propaganda Fide) – zniesiony urząd watykański zajmujący się misyjną działalnością Kościoła katolickiego.

Cel działania

edytuj
 
Gmach Kongregacji, rycina z XVIII w.

Celem tej organizacji było przygotowanie misjonarzy, którzy mieli wywalczyć, a później chronić wolność praktykowania wiary katolickiej w krajach gdzie katolicyzm nie jest religią państwową[1].

Kompetencje

edytuj

Do kompetencji Kongregacji należą: seminaria i wychowanie katolickie, biskupi, duchowieństwo i diecezje – wszystko na terenach misyjnych.

W skład Kongregacji wchodziły następujące urzędy:

  • Komisja ds. Rewizji
  • Rada ds. Stosunków między Kongregacją a Międzynarodowymi Uniami Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich i Żeńskich
  • Papieska Zbiórka na Rzecz Afryki (pro Afris)
  • Najwyższy Komitet Papieskich Dzieł Misyjnych
  • Papieskie Dzieła Misyjne
  • Międzynarodowy Ośrodek Animacji Misyjnej
  • FIDES (międzynarodowa agencja informacyjna)

Ostatni zarząd Kongregacji

edytuj

Historia

edytuj
 
Papież Grzegorz XV, założyciel kongregacji

Po soborze trydenckim papież Pius V erygował kongregację kardynałów do spraw duchowych misji, a jego następca, Grzegorz XIII utworzył komisję kardynałów do spraw misji. Na jej czele stanął nuncjusz apostolski Indii Zachodnich. Z czasem jej działalność zamarła, ale reaktywowano ją za pontyfikatu Klemensa VIII, a znacząco zdynamizowano jej działalność za Pawła V. Prace komisji wspierali kapucyni oraz włoscy karmelici bosi. Karmelita Tomasz od Jezusa postulował stworzenie zgromadzenia misyjnego, a w 1613 opublikował dzieło De procuranda salute omnium gentium, które stało się najwybitniejszą publikacją misjologiczną XVII wieku. Proponował również w Rzymie utworzenie stałego ośrodka misyjnego[2].

Nową kongregację Propaganda Fide założył w święto Objawienia Pańskiego, 6 stycznia 1622, papież Grzegorz XV i było to główne dzieło jego krótkiego pontyfikatu. Bulla erygująca zadatowana była na 22 czerwca 1622. Zadaniem powstałego w Rzymie ciała było kontynuowanie wewnętrznych reform Kościoła w Europie, w dużym stopniu ulegającej protestantyzmowi, jak również szerzenie katolicyzmu na terenie Ameryk, Azji i Afryki. W bulli erygującej położono nacisk na prowadzenie do zbawienia tych ludzi, którzy stoją na zewnątrz owczarni Chrystusa, czyli zarówno heretyków, jak i pogan. W początkowej fazie działalności kongregacji ważną rolę odegrał w niej kardynał Maffeo Barberini, późniejszy papież Urban VIII. Pierwsze posiedzenie organizacji odbyło się 15 stycznia 1622. Skierowano po nim list okólny do nuncjuszy, w tym m.in. w Polsce. Wiadomość o założeniu kongregacji bardzo szybko rozeszła się po Europie i misjach. Została dobrze przyjęta, wzbudzając jedynie wątpliwości istniejącej wcześniej Kongregacji dla Konwertytów, która straciła znaczącą część środków, uprzednio doń kierowanych[2].

19 marca 2022 papież Franciszek, po czterystu latach funkcjonowania kongregacji, wydał konstytucję apostolską Praedicate Evangelium, w której m.in. postanowił połączyć Kongregację Rozkrzewiania Wiary z Papieską Radą ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji i innymi ciałami w jeden organ – Dykasterię ds. Ewangelizacji, kierowany bezpośrednio przez papieża[2].

Dotychczasowi prefekci

edytuj

Prefekci ds. ekonomicznych

edytuj

W latach 1676-1908 Kongregacja Rozkrzewiania Wiary oprócz prefekta generalnego miała jeszcze prefekta do spraw ekonomicznych, zajmującego się finansami Kongregacji.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ István Kovács. Najbardziej opuszczona mniejszość etniczna na świecie. O Czangach z Mołdawy. „Kresy a mitologia narodowa”. s. 189-201. 
  2. ↑ a b c Wojciech Kluj, 400 lat Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, w: Misyjne Drogi, nr 3/2022, s. 7-9, ISSN 0209-1348

Bibliografia

edytuj
  • ABC chrześcijanina. Mały słownik, Warszawa 1999, s. 311. ISBN 83-85762-95-7
  • Leksykon Kościoła katolickiego w Polsce, Bogumił Łoziński (red.), Grzegorz Polak (red.), Marcin Przeciszewski (red.), Warszawa: KAI, 2003, s. 18, ISBN 83-911554-7-1, OCLC 749188015.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kongregacja_ds._Ewangelizacji_Narodów&oldid=75514521”