Komenda Rejonu Uzupełnień Drohobycz
Komenda Rejonu Uzupełnień Drohobycz (KRU Drohobycz) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1927 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
PKU Drohobycz |
| Komendanci | |
| Ostatni | |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład |
PKU typ III |
Historia komendy
edytujZ dniem 1 października 1927 roku minister spraw wojskowych utworzył na terenie Okręgu Korpusu Nr X Powiatową Komendę Uzupełnień Drohobycz, która objęła swoją właściwością powiat drohobycki, którym do tego czasu administrowała PKU Stryj[2].
PKU Drohobycz funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporzadzeń wykonawczych do tejże ustawy[3], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[4]
Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Drohobycz wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[5].
W marcu 1930 roku PKU Drohobycz nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu i administrowała powiatem drohobyckim[6]. W grudniu tego roku PKU Drohobycz posiadała skład osobowy typ III.
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Drohobycz została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Drohobycz przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[7], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[8]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Drohobycz normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[9].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr X, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiat drohobycki[1].
W latach 1937–1938 major Młotek był prezesem, a porucznik Chaberski sekretarzem Wojskowo-Cywilnego Klubu Sportowego „Junak” Drohobycz[10][11].
Obsada personalna
edytujPoniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Drohobycz, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.
| Komendanci | ||
|---|---|---|
| Stopień, imię i nazwisko | Okres pełnienia funkcji | Kolejne stanowisko (dalsze losy) |
| ppłk piech. Tadeusz Głodziński[a] | IV 1928[21] – III 1929[22] | dyspozycja dowódcy OK X |
| mjr piech. Fryderyk Choms | III 1929[23] – 31 VIII 1935 | stan spoczynku |
| mjr adm. (piech.) dr Mieczysław Młotek | VIII 1935[24] – IX 1939[25][26] | służba w PSZ n Zachodzie |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1927–1938[27][28][29][30] | |||
|---|---|---|---|
| kierownik I referatu administracji rezerw
i zastępca komendanta |
kpt. piech. Władysław Antoni Pollak | VII 1927 – 1 IX 1932[31][32] | kierownik I referatu PKU Stryj |
| kpt. piech. dr Mieczysław Młotek | IX 1932[33] – VIII 1935 | komendant PKU | |
| kierownik II referatu poborowego | kpt. piech. Władysław Pasierb | VII – X 1927[34] | kierownik referatu II PKU Jasło |
| kpt. piech. Ernest Franciszek Rogoziński | IX 1930[35][36] – 1935 | kierownik I referatu | |
| referent | por. kanc. Michał Michalski | VII 1927 – VII 1928[37] | referent PKU Sambor |
| kpt. piech. Kazimierz Władysław Świdziński | VII 1929[38] – IX 1930[39] | kierownik II referatu PKU Wołkowysk | |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[25][b] | |||
| kierownik I referatu ewidencji | kpt. adm. (piech.) Ernest Franciszek Rogoziński[c] | VI 1938 – 1939 | |
| kierownik II referatu uzupełnień | por. / kpt. adm. (piech.) Feliks Chaberski[d] | był w 1937 i w III 1939 | służba w PSZ na Zachodzie |
Uwagi
edytuj- ↑ Ppłk piech. Tadeusz Głodziński (ur. 14 czerwca 1885) do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej w stopniu kapitana. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 3 psp w Bielsku[12]. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 44 pp w Równem[13]. W marcu 1923 roku został przeniesiony do 3 psp na stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego[14]. W tym samym roku został przesunięty na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[15], a w następnym roku na stanowisko dowódcy II baonu[16]. Batalionem dowodził w 1925 roku. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty. W październiku 1926 roku ogłoszono jego przeniesienie z 75 pp w Chorzowie do 71 pp w Zambrowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[17], lecz w następnym miesiącu stosowne rozporządzenie zostało unieważnione[18]. Następnie został przeniesiony służbowo do PKU Królewska Huta. Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[19]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Katowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[20].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[40].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Ernest Franciszek Rogoziński (ur. 12 stycznia 1893 w Krośnie). W 1913 złożył maturę z odznaczeniem w c. k. Gimnazjum III w Krakowie. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938). Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[41][42].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Feliks Chaberski vel Haberski (ur. 20 listopada 1898, zm. 9 lutego 1983) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938) i Medalem Wojska (19 listopada 1946). Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1921 roku w korpusie oficerów piechoty. Pełnił służbę w 31 pp w Łodzi i w 86 pp w Mołodecznie[43][44]. Został pochowany na Cmentarzu North Sheen.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ Wyciąg z komunikatu nr 29 Zarządu W.C.K.S. „Junak”. „Nowy Głos Zagłębia Naftowego”. 4 (504), s. 4, 1937-10-29. Drohobycz – Borysław.
- ↑ Komunikat Zarządu nr 21. „Nowy Głos Zagłębia Naftowego”. 15, s. 3, 1938-05-16. Drohobycz – Borysław.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 594.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 549.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 marca 1923 roku, s. 175.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 382, 400.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 330, 344.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 407.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 215.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 939.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 159.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 85.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 226, zatwierdzony na stanowisku komendanta.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 95.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 846.
- ↑ O lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Komandoria Orderu Polonia Restituta dla Lwowianina. „Biuletyn”. Nr 33, s. 72, grudzień 1977. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221, 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 512.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 19, 39, 48.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 18, 38, 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 431.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XIII, tu podano, że kapitan Pollak został przydzielony do PKU Katowice.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 321.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12–13, tu podano przydział por. piech. Leopolda Strzałkowskiego z 23 pp we Włodzimierzu na stanowisko kierownika II referatu, a kapitana Rogozińskiego na takie samo stanowisko do PKU Biała Podlaska.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 134, sprostowano przydziały kapitana Rogozińskiego do PKU Drohobycz i porucznika Strzałkowskiego do PKU Biała Podlaska.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 230.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 41.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 92, 561.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-18)].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.