Kościół Przemienienia Pańskiego w Tarnowskich Górach-Bobrownikach Śląskich

Mieszkańcy wsi Bobrowniki przez długie lata na nabożeństwa udawać musieli się do oddalonego o ok. 5 km kościoła w Reptach, natomiast mieszkańcy sąsiednich Piekar Rudnych pokonywali ok. 4 km do kościoła w Radzionkowie. Obie wsie – choć ściśle ze sobą związane – nie posiadały bowiem własnej parafii, co było przyczyną wielu uciążliwości^[1][5].

W 1894 roku poczyniono pierwsze, początkowo nieskuteczne kroki w kierunku wybudowania nowej świątyni. W 1902 roku sołtys Bobrownik, Józef Kuhna, zwrócił się do kurii biskupiej we Wrocławiu o zezwolenie. Uzyskał je dopiero 26 maja 1910 roku, kiedy to kardynał Georg von Kopp zarządził, że w gminie Bobrowniki ma być wybudowany kościół, jednak nie parafialny czy filialny, lecz tzw. gmina kapliczna (niem. Kapellengemeinde)^[1][5].

Pod budowę świątyni wraz z cmentarzem wybrano teren należący do Piotra Kuhny i Wilhelma Porwika, znajdujący się na granicy między Bobrownikami a Piekarami Rudnymi, w pobliżu terenu budowy nowej szkoły przy drodze z Tarnowskich Gór do Bytomia^[5]. Pierwsze wykopy pod fundamenty kościoła wykonano w czerwcu 1910 roku, natomiast w niedzielę 10 lipca 1910 roku poświęcono i wmurowano kamień węgielny^[1][5].

Po trwającej zaledwie 17 miesięcy budowie, której koszt wyniósł 250 000 marek^[1], w niedzielę 19 listopada 1911 roku kościół został poświęcony za zezwoleniem biskupa wrocławskiego przez ks. dziekana Josefa Konietzko z Radzionkowa. Otrzymał wezwanie Przemienienia Pańskiego^[1][5].

Dekret biskupa Koppa ustanawiający na terenie Bobrownik gminę kapliczną wszedł w życie 1 kwietnia 1912 roku^[1], natomiast 28 lutego następnego roku dokument ten został zatwierdzony przez władze rejencji opolskiej^[5]. Początkowo w skład nowej placówki duszpasterskiej związanej z parafią w Reptach wchodziły dwie wsie: Bobrowniki oraz Piekary Rudne, zaś od 1 sierpnia 1925 również osady górnicze: Blachówka, Lazarówka i Segiet^[1]. Tego samego dnia wspólnotę w Bobrownikach (mającą wówczas status lokalii) wyniesiono do rangi samodzielnej parafii^[1][5].

Kościół Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich reprezentuje styl eklektyczny z przewagą cech neoromańskich^[3][5]. Jest to świątynia bazylikowa, trójnawowa, sklepiona krzyżowo w nawie głównej, murowana z kamienia obłożona z zewnątrz czerwoną cegłą klinkierową, detale architektoniczne wykonane z cegły ceramicznej oraz innych ceramicznych elementów plastycznych, nakryta dachem wielospadowym, zaś nad półkolistym prezbiterium – namiotowym^[6][5]. Od strony zachodniej czworoboczna wieża o wysokości 42,25 m^[6][3], z kruchtą z dwiema przylegającymi absydami, zwieńczona cebulastym neobarokowym hełmem z blachy miedzianej z szeroką gloriettą^[6]. Na szczycie wieży krzyż. Sygnaturka wykonana w podobnym stylu^[5]. W partii kruchty trójkątne szczyty (powtórzone w części zegarowej). Okna naw bocznych zamknięte półkoliście, w nawie głównej okna biforyjne z rozetami^[6]. Główne wejście do kościoła ma postać dwuskrzydłowych drzwi drewnianych ujętych w okazały portal wykonany w cegielni artystycznej Rother z Liegnitz, pokryty barwną glazurowaną cegłą, oflankowany potrójnymi półkolumnami romańskimi ozdobionymi motywem roślinnym^[6]. Po obu stronach wejścia głównego znajdują się mniejsze, jednoskrzydłowe drzwi prowadzące do naw bocznych^[3].

Organy wybudował Dominik Biernacki. Ich remont kapitalny odbył się w 2011 roku. Został przeprowadzony przez Henryka Hobera^[7].

Dyspozycja instrumentu: