Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Ceranowie

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny w Ceranowie, należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Sterdyń, diecezja drohiczyńska).

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

nr rej. A-305[1] z dnia 29.12.1983
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Ceranów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Ceranowie
Wezwanie	Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	8 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1872 Data zakończenia budowy 1875 Data poświęcenia 1890 Fundator Ludwik Górski Paulina Krasińska
Dane świątyni Styl neogotycki Architekt Bolesław Podczaszyński i Zygmunt Kiślański Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Ceranów Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Polski Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu sokołowskiego Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
52°37′35,2″N 22°13′22,6″E/52,626444 22,222944
Multimedia w Wikimedia Commons

Obecna murowana świątynia w stylu neogotyckim została zbudowana w latach 1872–1875, dzięki staraniom właściciela Ceranowa – Ludwika Górskiego herbu Bożawola i jego małżonki Pauliny z hrabiów Krasińskich herbu Ślepowron. Prace budowlane były nadzorowane przez ówczesnego proboszcza (do 1891 roku) księdza Stanisława Dziobkowskiego, który też w sobotę 29 czerwca 1872 roku położył i poświęcił kamień węgielny. Projekt kościoła został opracowany przez architektów Bolesława Pawła Podczaszyńskiego i Zygmunta Kiślańskiego. Świątynia została poświęcona i nabożeństwo zostało „wprowadzone” w dniu 14 września 1875 roku przez księdza Ludwika Pawłowskiego, proboszcza i dziekana sokołowskiego, na polecenie księdza Walentego Baranowskiego, biskupa lubelskiego i administratora diecezji podlaskiej. Budowla została konsekrowana w dniu 5 października 1890 roku przez księdza Franciszka Jaczewskiego, biskupa lubelskiego i administratora diecezji siedleckiej^[2].

Świątynia została wzniesiona z czerwonej cegły. Charakteryzuje się estetyczną, proporcjonalną sylwetką. We wnętrzu jest umieszczonych wiele przedmiotów, które są śladem twórczości rzemieślniczej i rękodzielniczej XIX wieku. Do wyposażenia kościoła należą osiemnastowieczne rzeźby (św. Barbary, Chrystusa Zmartwychwstałego i Anioła) oraz obrazy: Matki Boskiej z Dzieciątkiem z pierwszej połowy XIX wieku (namalowany na desce) i namalowane w końcu XIX wieku przez Józefa Buchbindera obrazy: św. Rocha, Serca Jezusa oraz Niepokalanego Poczęcia autorstwa zapewne również J. Buchbindera. W ołtarzu głównym są umieszczone relikwie Krzyża Świętego. Świątynia posiada również: nastawy ołtarzowe, chrzcielnicę, ambonę, drogę krzyżową, zabytkowe ornaty, umeblowanie zakrystii, tablice pamiątkowe, witraże, żyrandole, kasetony sufitowe, chór kościelny, dzwonnicę, tympanon nad wejściem głównym i kryptę grobowa rodziny Górskich. W katakumbach kościoła zostały złożone szczątki właścicieli tych ziem, i jednocześnie fundatorów budowli^[3].