Kościół św. Anny w Mosarzu
Kościół św. Anny w Mosarzu – kościół parafialny w Mosarzu. Jest jednym z niewielu na terenie Białorusi kościołów czynnych nieprzerwanie od czasu fundacji.
nr rej. 212Г000397 | |||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Parafia | |||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||
Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||
Relikwie | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |||||||||||||
Położenie na mapie Białorusi | |||||||||||||
55°13′28″N 27°27′43″E/55,224444 27,461944 | |||||||||||||
Strona internetowa |
Historia
edytujKościół ufundował w 1792 r. kasztelan połocki hrabia Robert Brzostowski i jego żona Anna Brzostowska, właściciele Mosarza. Nazwany został na cześć fundatorki. 8 marca 1792 r. przeznaczyli na ten cel 1000 złotych. Fundusz został zatwierdzony 13 marca 1792 r. edyktem biskupa wileńskiego ks. Ignacego Massalskiego. Budynek wzniesiono w stylu klasycystycznym. Na fasadzie znajdował się napis "Dom mój domem modlitwy", zniszczony po II wojnie światowej. W 1851 r. świątynię konsekrował biskup wileński ks. Wacław Żyliński. W okresie zaborów próbowano wprowadzić liturgię w języku rosyjskim, później władze chciały zmienić kościół w prawosławną cerkiew, lecz nie udało się to z powodu oporu wiernych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w 1922 r. odnowiono kościół. Podczas II wojny światowej kościół był otwarty. Po wojnie bezskutecznie próbowano go zamknąć. W latach 1961–1988 w parafii nie było proboszcza, lecz wierni mimo prześladowań, zbierali się w kościele na modlitwie. W latach 90. XX w. kościół odnowiono, założono park przed świątynią z rzeźbami, uporządkowano cmentarz, zbudowano stacje drogi krzyżowej, kopię kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie, w 2003 r. wzniesiono stacje drogi różańcowej i grotę Matki Bożej z Lourdes. Zbudowano także dom parafialny. 15 sierpnia 2005 r. uroczyście odsłonięto pomnik św. Jana Pawła II.
Relikwie św. Justyna
edytujW bocznej kaplicy kościoła znajdują się relikwie św. Justyna. Relikwie przywiózł do Polski z Rzymu starosta zarzecki Antoni Koszczyc. Otrzymał je od papieża Benedykta XIV podczas pielgrzymki w 1754 r. Początkowo znajdowały się w kościele jego fundacji w Starym Miadziole. W 1832 r., po kasacie zakonu karmelitów po powstaniu listopadowym i zamknięciu kościoła, relikwie potajemnie wywieziono do kościoła w Nowym Miadziole w obawie przed profanacją. W 1838 r. córka Antoniego Koszczyca Anna, za zgodą władz kościelnych i świeckich przywiozła je do kościoła w Mosarzu, ponieważ tu mieszkała jej córka hrabina Barbara Brzostowska. Na początku lat 20. XX wieku rozpoczęła się batalia o relikwie między karmelitami ze Starego Madzioła, a kościołem mosarskim, posiadającym relikwie już od 90 lat. Po wielu staraniach, pismach i rozważaniach, decyzją Rady Dóbr Archidiecezji Wileńskiej z 1928 roku, relikwie pozostały w kościele św. Anny. W tym samym roku przeniesiono je z głównego ołtarza do bocznej kaplicy[1].
Architektura
edytuj-
Kościół w na pocz. XX w.
-
Wnętrze
-
Ołtarz z relikwiami św. Justyna w kaplicy bocznej
Przypisy
edytuj- ↑ New Page 1 [online], www.magwil.lt [dostęp 2018-06-24] .