Karina Habšudová

Jako juniorka została mistrzynią US Open 1991 w grze pojedynczej dziewcząt. W grze podwójnej triumfowała w Australian Open 1991 z Barbarą Rittner oraz w Wimbledonie 1990 w parze z Andreą Strnadovą.

Habšudová pojawiła się na światowych kortach w 1989 roku. Na turnieju w Filderstadt w 1994, jako 61. zawodniczka świata i kwalifikantka, wygrała z Conchitą Martínez. Została najniżej sklasyfikowaną zawodniczką, która wygrała z mistrzynią Wimbledonu (od 1975 roku). Jej rekord poprawiła w 1999 roku Ľudmila Cervanová (pokonała Janę Novotną w Budapeszcie). Dwa lata później Habšudová odniosła serię zwycięstw nad czołowymi zawodniczkami świata. W drodze do ćwierćfinału French Open 1996 wygrała z Martiną Hingis oraz z Anke Huber, ulegając dopiero Arantxy Sánchez Vicario. Została pierwszą Słowaczką, która osiągnęła tak wysoki pułap turnieju wielkoszlemowego. Zaliczyła pierwszy zawodowy finał w Berlinie. Wygrała tam z Mary Pierce, przegrała ze Steffi Graf. Jako jedna z szesnastu najlepszych tenisistek świata, zakwalifikowała się do imprezy kończącej sezon. W 1997 awansowała, jako pierwsza Słowaczka, do czołowej dziesiątki rankingu kobiet. W sezonie 1998 osiągnęła sukcesy w rywalizacji drużynowej, zdobywając Puchar Hopmana i awansując z reprezentacją do grupy światowej Fed Cup. Jedyny tytuł singlowy wygrała w 1999 roku w Pörtschach. Zwyciężyła tam również imprezę deblową (wówczas jako jedna z pięciu zawodniczek dokonała takiej sztuki, obok Martiny Hingis, Lindsay Davenport, Arantxy Sánchez Vicario i Sereny Williams). Kolejny finał zawodowy osiągnęła w Sopocie, ponosząc porażkę w decydującym meczu z Conchitą Martínez. Awansowała ponadto z zespołem narodowym do półfinału Fed Cup, wygrywając mecze singlowe i deblowy przeciwko Szwajcarii. W 2000 roku w Bratysławie doszła do półfinału singla (wygrała m.in. z Henrietą Nagyovą i Kremer), oraz wywalczyła tytuł debla. Pokonując Nathalie Tauziat w Indian Wells, po raz pierwszy od czterech lat pokonała zawodniczkę z pierwszej dziesiątki rankingu.

Habšudová dwukrotnie startowała na igrzyskach olimpijskich, w Atlancie (1996) i Sydney (2000). W konkurencji gry pojedynczej w obu edycjach osiągnęła trzecią rundę, natomiast w grze podwójnej przegrała w pierwszej rundzie w Atlancie i drugiej rundzie w Sydney^[1].

W 2001 roku zakwalifikowała się do drugiej rundy w Berlinie, przegrywając z Venus Williams. Doszła do półfinału miksta na londyńskich kortach Wimbledonu. Na US Open odpadła w drugiej rundzie z Jeleną Diemientiewą.

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2015-02-04]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2015-02-04]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2015-02-04]  (ang.).