Kai M. Siegbahn
Kai Manne Börje Siegbahn (ur. 20 kwietnia 1918 w Lund, zm. 20 lipca 2007 w Ängelholm) – szwedzki fizyk. Laureat Nagrody Nobla z fizyki w roku 1981 za wkład w rozwój spektroskopii elektronowej, w szczególności za spektroskopową analizę wpływu promieniowania elektromagnetycznego na materię.
 Kai Manne Börje Siegbahn, 1981 | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 kwietnia 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 lipca 2007 |
| Specjalność: fizyka | |
| Nagrody | |
Opracowana przez niego technika spektroskopii elektronowej dla analizy chemicznej (ang. Electron Spectroscopy for Chemical Analysis) znalazła zastosowanie w badaniu zanieczyszczonego powietrza i katalizatorów w procesie rafinacji. Nagrodę razem z nim otrzymali Nicolaas Bloembergen i Arthur Leonard Schawlow[1].
Życiorys
edytujW latach 1951–1954 był profesorem Królewskiego Instytutu Technologicznego w Sztokholmie, następnie profesorem i szefem departamentu fizyki na Uniwersytecie w Uppsali. Był członkiem wielu organizacji naukowych, otrzymał też wiele nagród. Był synem Manne Siegbahna, laureata Nagrody Nobla z fizyki w roku 1924[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kai M. Siegbahn - Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1981 > Nicolaas Bloembergen, Arthur L. Schawlow, Kai M. Siegbahn [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-03]. (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, December 8, 1981, Electron Spectroscopy for Atoms, Molecules and Condensed Matter
Linki zewnętrzne
edytuj- CV na nobelprize.org (en.)